Św. Eugeniusz de Mazenod

Urodził się 1 sierpnia 1782 w Aix, stolicy Prowansji. Następnego dnia podczas chrztu św. otrzymał imiona: Karol Józef Eugeniusz. Ojciec Karol Antoni de Mazenod był prawnikiem i prezesem Izby Rozrachunkowej w Aix. Jego matką była Maria Róża Joannis, córka profesora Akademii Królewskiej. Kiedy wybuchła rewolucja francuska rodzina Mazenodów przeniosła się najpierw do Nicei, a później do Turynu, gdzie Eugeniusz przyjął Komunię św. Po 11 latach tułaczki rodzina Mazenodów powróciła do Francji (1802). Podczas modlitwy w Wielki Piątek 1807 roku Eugeniusz postanowił zostać kapłanem i rok później wstąpił do seminarium św. Sulpicjusza w Paryżu. 21 grudnia 1811 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bpa Amiens, Demandolx. Ks. Eugeniusz zaczął głosić rekolekcje i misje wśród ludności francuskiej, która od XVIII wieku przesiąknięta była bezbożnością i ignorancją religijną.

Wkrótce do ks. Eugeniusza przyłączyło się kilku kapłanów, którzy osiedlili się w pokarmelickim klasztorze w Aix i wiedli wspólne życie (1816). Oprócz misji ks. Eugeniusz wprowadził dwie nowości. Przed ich rozpoczęciem obchodzono domy, zachęcając do ich odprawiania oraz zbierano ochotników, z którymi dyskutowano na interesujące ich tematy. W tym samym roku, 1816, nowa wspólnota zakonna przyjęła nazwę „Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej” (OMI). W 1818 roku, ks. Eugeniusz wraz z 8 ojcami i klerykami, złożył śluby zakonne. W 1828 roku, papież Leon XII zatwierdził nowe zgromadzenie.

W 1823 roku o. Eugeniusz został mianowany wikariuszem generalnym w Marsylii. Tę godność zaproponował mu jego stryj, Fortunat de Mazenod, bp Marsylii. Wkrótce, niektórzy ze zgromadzenia zarzucili założycielowi zaniedbania własnej wspólnoty. W 1824 roku o. Eugeniusz wyrzucił ich ze zgromadzenia, a dla pozostałych wygłosił rekolekcje. Na koniec kazał zgasić światła, rozebrał się do pasa i biczował się do krwi. Gdy wszyscy wychodzili z sali, położył się na progu i kazał po sobie deptać nogami. Jego nauka poskutkowała – zgromadzenie się ostało.

Po śmierci stryja o. Eugeniusza, bpa de Mazenod, Stolica Apostolska mianowała go nowym ordynariuszem Marsylii. Wkrótce wystawił katedrę i gmach seminarium duchownego oraz zainicjował budowę sanktuarium maryjnego w Notre Dame da la Garde. Szczególną uwagę poświęcił grupom cudzoziemców, pozbawionych opieki religijnej.

Nie zapomniał jednak o własnym zgromadzeniu. W 1841 roku, na prośbę bpa z Montrealu, o. Eugeniusz wysłał 6 swoich synów duchownych na misje do robotników leśnych i Indian. Jego dzieło zostało zauważone przez cesarza Napoleona III, który posłał mu order Legii Honorowej i mianował go senatorem państwa, a także przedstawił jego kandydaturę do purpury kardynalskiej. Papież Pius IX mianował o. Eugeniusza asystentem tronu papieskiego i posłał mu paliusz arcybiskupi.

Zmarł 21 maja 1861, w wieku 79 lat. 3 grudnia 1995 Jan Paweł II kanonizował o. Eugeniusza, beatyfikowanego dwadzieścia lat wcześniej przez Pawła VI.

Bibliografia

W. Zaleski, Święci na każdy dzień, Warszawa 1998, s. 265 – 267; Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Katolickiego, T. 40 – 41, Lublin 1997.