Św. Bonawentura

Św. Bonawentura (1217 lub 1218-1274), doktor Kościoła

Francisco de Zubaran, PD

Giovanni Fidanza, bo tak nazywał się św. Bonawentura urodził się w 1217 (1218) roku w miejscowości Bagnoregio w Toskanii. Jego ojciec był lekarzem. Jako niemowlę był bardzo ciężko chory i lekarze wróżyli mu śmierć. Legendarne przekazy głoszą, że zdesperowana matka zaniosła go do żyjącego jeszcze Franciszka z Asyżu i za jego wstawiennictwem został cudownie uzdrowiony. Franciszek miał wtedy wykrzyknąć: O, buena ventura czyli O, szczęśliwa przyszłość. To wykrzyknięcie stało się imieniem używanym przez przyszłego świętego. Matka Bonawentury uczyniła ślub, że jeżeli dziecko przeżyje to zostanie oddane na służbę Bogu.

Naukę rozpoczął we franciszkańskiej szkole w rodzinnym miasteczku. Jako osiemnastoletni młodzieniec przybył do Paryża i zapisał się na wydział artium liberarium (sztuk wyzwolonych). W wieku dwudziestu sześciu lat zapukał do furty klasztornej paryskich franciszkanów. Tam przywdział habit zakonny i przyjął imię Bonawentura. Rozpoczynając życie zakonne nie zrezygnował ze studiów, ale nadal słuchał wykładów świętej teologii. Edukację uwieńczył uzyskaniem tytułu bakałarza biblijnego z jednoczesną możliwością prowadzenia wykładów uniwersyteckich. W 1253 roku zdobył tytuł magistra teologii, a w roku 1257 został mianowany oficjalnie profesorem uniwersytetu paryskiego.

W lutym 1257 roku został wybrany generałem Zakonu Braci Mniejszych. Zaangażował się w uporządkowanie i reorganizację zakonu, który po śmierci Franciszka ogromnie się rozrósł. Bonawenturę nazwano drugim założycielem zakonu. Przez 16 lat swoich rządów (1257-1273) doprowadził zakon do niebywałego rozwoju. W roku 1260 ułożył pierwsze konstytucje jako wykładnie reguły św. Franciszka.

Papież Grzegorz X w 1273 roku mianował go kardynałem oraz biskupem Albano pod Rzymem. Bonawentura zmarł 15 lipca 1274 podczas obrad soboru, którego jako kardynał był jednym z głównych organizatorów. Jego ciało złożono najpierw w zakrystii kościoła pw. św. Franciszka, a w 1450 roku w nowo wybudowanym kościele. Znaleziono wówczas język św. Bonawentury zupełnie nietknięty rozkładem, a nawet zaczerwieniony. Miał to być znak niezwykłego daru wymowy Bonawentury. Kronikarze zanotowali, że tego dnia wielu chorych odzyskało zdrowie. Bonawentura był jednym z najwybitniejszych teologów średniowiecza. Pozostawił po sobie wiele traktatów i dzieł teologicznych. Do najważniejszych jego dzieł należą: Lignum vitae i Itinerarium mentis in Deum oraz Illuminationes Ecclesiae.

Bullę kanonizacyjną Bonawentury ogłosił papież Sykstus IV w 1482 roku, a papież Sykstus V w 1588 roku ogłosił go doktorem Kościoła.

• Św. Bonawentura jest patronem franciszkanów, matek oczekujących potomstwa, dzieci, robotników i teologów. W ikonografii jest przedstawiany w habicie franciszkańskim z biskupim krzyżem na piersiach; jako kardynał w cappa magna; jako teolog nad pulpitem.

• Jego atrybutami są: anioł przynoszący mitrę, kapelusz kardynalski trzymany przez anioła lub leżący u stóp, księga, krzyż w dłoniach, drzewo Krzyża Świętego (jest to aluzja do traktatu Lignum vitae), zwój.

• Wspomnienie liturgiczne przypada 15 lipca.

Bibliografia

Za: [1] dostęp 3 I 2016; [2] dostęp 3 I 2016.