Św. Bernardyn ze Sieny: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(nowe)
 
(dr)
 
(Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
==Św. Bernardyn ze Sieny (1380-1444), franciszkanin obserwant, reformator zakonu, kaznodzieja i teolog==
==Św. Bernardyn ze Sieny (1380-1444), franciszkanin, kaznodzieja i teolog==


Urodził się 8 IX 1380 w Massa Marittima k. Sieny.  Ukończył prawo na uniwersytecie w Sienie. W 1402 roku wstąpił do zakonu franciszkanów; wpierw do konwentu braci mniejszych w Sienie, a po dwóch miesiącach do eremu obserwantów w Colombaio. W 1404 roku przyjął święcenia prezbiteratu. W latach 1428-42 pełnił funkcję wikariusza generalnego obserwantów. W posłudze kaznodziei szerzył nabożeństwo do Imienia Jezus; zakładał również bractwa pod tym wezwaniem. Oskarżony o herezję związaną z tym nabożeństwem, został uwolniony od zarzutów przez papieża Marcina V za wstawiennictwem Jana Kapistrana, swojego ucznia. Swoje kazania spisał w  formie traktatów dogmatyczno-moralnych w latach 1433-36.  Odmawiał objęcia trzech biskupstw: Sieny, Ferrary i Urbino. Kanonizowany w 1450 roku. Jego wspomnienie liturgiczne obchodzi się 20 V. W ikonografii przedstawiany jako kaznodzieja w habicie franciszkańskim. Jako atrybuty służą mu księga, tarcza z napisem IHS w promieniach oraz 3 mitry i pastorał jako znak trzykrotnego odrzucenia biskupstwa. Od jego imienia w Polsce franciszkanów obserwantów nazywa się potocznie bernardynami.
Urodził się 8 września 1380 w Massa Marittima k. Sieny.  Ukończył prawo na uniwersytecie w Sienie. W 1402 roku wstąpił do [[Franciszkanie|zakonu franciszkanów]]; wpierw do konwentu braci mniejszych w Sienie, a po dwóch miesiącach do eremu obserwantów w Colombaio. W 1404 roku przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1428-1442 pełnił funkcję wikariusza generalnego obserwantów. W posłudze kaznodziei szerzył nabożeństwo do Imienia Jezus; zakładał również bractwa pod tym wezwaniem. Oskarżony o herezję związaną z tym nabożeństwem, został uwolniony od zarzutów przez papieża Marcina V za wstawiennictwem Jana Kapistrana, swojego ucznia. Swoje kazania spisał w  formie traktatów dogmatyczno-moralnych w latach 1433-1436.  Odmawiał objęcia trzech biskupstw: Sieny, Ferrary i Urbino. Zmarł 20 maja 1444 w L’Aquila.
Zmarł 20 V 1444 w L’Aquila.
Został kanonizowany w 1450 roku.  
 
*Jego wspomnienie liturgiczne obchodzi się 20 maja.  
 
*W ikonografii przedstawiany jako kaznodzieja w habicie franciszkańskim. Jako atrybuty służą mu: księga, tarcza z napisem IHS w promieniach oraz trzy mitry i pastorał jako znak trzykrotnego odrzucenia biskupstwa.  
 
*Od jego imienia w Polsce franciszkanów obserwantów nazywa się potocznie bernardynami.  


==Bibliografia==
==Bibliografia==
J. Grudziński, H. Lesman, Bernardyn ze Sieny, EK, t. 2, Lublin 1985, kol. 313-314.
J. Grudziński, H. Lesman, Bernardyn ze Sieny, EK, t. 2, Lublin 1985, kol. 313-314.


[[Kategoria: Słownik historyczny]]
{{Święty}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Sanctus - B|Bernardyn ze Sieny]]
[[Kategoria:Biografie - B|Bernardyn ze Sieny]]

Aktualna wersja na dzień 07:24, 14 sty 2024

Św. Bernardyn ze Sieny (1380-1444), franciszkanin, kaznodzieja i teolog

Urodził się 8 września 1380 w Massa Marittima k. Sieny. Ukończył prawo na uniwersytecie w Sienie. W 1402 roku wstąpił do zakonu franciszkanów; wpierw do konwentu braci mniejszych w Sienie, a po dwóch miesiącach do eremu obserwantów w Colombaio. W 1404 roku przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1428-1442 pełnił funkcję wikariusza generalnego obserwantów. W posłudze kaznodziei szerzył nabożeństwo do Imienia Jezus; zakładał również bractwa pod tym wezwaniem. Oskarżony o herezję związaną z tym nabożeństwem, został uwolniony od zarzutów przez papieża Marcina V za wstawiennictwem Jana Kapistrana, swojego ucznia. Swoje kazania spisał w formie traktatów dogmatyczno-moralnych w latach 1433-1436. Odmawiał objęcia trzech biskupstw: Sieny, Ferrary i Urbino. Zmarł 20 maja 1444 w L’Aquila. Został kanonizowany w 1450 roku.

  • Jego wspomnienie liturgiczne obchodzi się 20 maja.
  • W ikonografii przedstawiany jako kaznodzieja w habicie franciszkańskim. Jako atrybuty służą mu: księga, tarcza z napisem IHS w promieniach oraz trzy mitry i pastorał jako znak trzykrotnego odrzucenia biskupstwa.
  • Od jego imienia w Polsce franciszkanów obserwantów nazywa się potocznie bernardynami.

Bibliografia

J. Grudziński, H. Lesman, Bernardyn ze Sieny, EK, t. 2, Lublin 1985, kol. 313-314.