Św. Bernardyn ze Sieny: Różnice pomiędzy wersjami
(nowe) |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 7: | Linia 7: | ||
J. Grudziński, H. Lesman, Bernardyn ze Sieny, EK, t. 2, Lublin 1985, kol. 313-314. | J. Grudziński, H. Lesman, Bernardyn ze Sieny, EK, t. 2, Lublin 1985, kol. 313-314. | ||
[[Kategoria: | {{Święty}} | ||
{{Noty biograficzne}} | |||
[[Kategoria:Sanctus - B|Bernardyn ze Sieny]] | |||
[[Kategoria:Biografie - B|Bernardyn ze Sieny]] |
Wersja z 22:02, 17 cze 2019
Św. Bernardyn ze Sieny (1380-1444), franciszkanin obserwant, reformator zakonu, kaznodzieja i teolog
Urodził się 8 IX 1380 w Massa Marittima k. Sieny. Ukończył prawo na uniwersytecie w Sienie. W 1402 roku wstąpił do zakonu franciszkanów; wpierw do konwentu braci mniejszych w Sienie, a po dwóch miesiącach do eremu obserwantów w Colombaio. W 1404 roku przyjął święcenia prezbiteratu. W latach 1428-42 pełnił funkcję wikariusza generalnego obserwantów. W posłudze kaznodziei szerzył nabożeństwo do Imienia Jezus; zakładał również bractwa pod tym wezwaniem. Oskarżony o herezję związaną z tym nabożeństwem, został uwolniony od zarzutów przez papieża Marcina V za wstawiennictwem Jana Kapistrana, swojego ucznia. Swoje kazania spisał w formie traktatów dogmatyczno-moralnych w latach 1433-36. Odmawiał objęcia trzech biskupstw: Sieny, Ferrary i Urbino. Kanonizowany w 1450 roku. Jego wspomnienie liturgiczne obchodzi się 20 V. W ikonografii przedstawiany jako kaznodzieja w habicie franciszkańskim. Jako atrybuty służą mu księga, tarcza z napisem IHS w promieniach oraz 3 mitry i pastorał jako znak trzykrotnego odrzucenia biskupstwa. Od jego imienia w Polsce franciszkanów obserwantów nazywa się potocznie bernardynami. Zmarł 20 V 1444 w L’Aquila.
Bibliografia
J. Grudziński, H. Lesman, Bernardyn ze Sieny, EK, t. 2, Lublin 1985, kol. 313-314.
|
|