Św. Andrzej Bobola

Urodził się prawdopodobnie 30 listopada 1591 w Strachocinie w rodzinie dzierżawcy sołectwa strachocińskiego Mikołaja. Uczęszczał do kolegium jezuickiego w Braniewie, a następnie (13 VII 1611) został przyjęty do nowicjatu w Wilnie gdzie 31 lipca 1613 złożył śluby zakonne. Po ukończeniu studiów filozoficznych (1613-1616) i teologicznych (1618-1622) na Uniwersytecie Wileńskim przyjął święcenia kapłańskie (12 III 1623). Mianowany rektorem kościoła w Nieświeżu (1623-1624), następnie kaznodzieją w kościele sw. Kazimierza w Wilnie (1624-1630). Tam też mianowany rektorem (1626-1630). 2 czerwca 1630 złożywszy profesję wieczystą czterech ślubów zakonnych został mianowany superiorem klasztoru w Bobrujsku nad Berezyną. Pracował jako kaznodzieja w Płocku (1633-1636; 1637-1638), Warszawie (1636-1637), Łomży (1638-1642; gdzie pełnił również funkcję dyrektora w kolegium jezuickim), Pińsku (1642-1646) Wilnie (1646-1657). Ze względu na talent oratorski pełnił posługę kaznodziei ludowego w ówczesnym województwie połockim i ziemi pińskiej (zwany 'apostołem pińszczyzny").

16 maja 1657 został uprowadzony w pobliżu wsi Peredil przez kozaków. Zmarł śmiercią męczeńską (przypalanie, obcięcie nosa i warg, wybijanie zębów, obdzieranie ze skóry) tego samego dnia w Janowie Poleskim. Relikwie świętego znajdują się w sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie. Andrzej Bobola został beatyfikowany (30 X 1853) przez papieża Piusa IX, a następnie kanonizowany (17 IV 1938) przez papieża Piusa XI. Życiu i męczeńskiej śmierci świętego poświęcona jest encyklika „Invicti Athletae” (16 V 1957) Piusa XII. 16 maja 2002 ogłoszony patronem Polski.

Relikwie św. Andrzeja Boboli przywieziono do Polski w wagonie – kaplicy. Do Polski pociąg z relikwiami miał dotrzeć w sobotę, 11 czerwca 1938. Uroczystość powitania relikwi w Czechowicach - Dziedzicach 11 czerwca 1938 stała się wielką manifestacją patriotyczno - religijną, której głównym organizatorem był ks. Jan Barabasz - proboszcz parafii św. Katarzyny w Czechowicach. W 1999 roku władze Czechowic-Dziedzic ustanowiły św. Andrzeja Bobole - patronem miasta. Następnie, w tym samym dniu, relikwie dotarły do Krakowa, gdzie zostały do 13 czerwca. 13 czerwca pociąg z relikwiami opuścił Kraków i w drodze do Warszawy przez jedną godzinę zatrzymał się w Katowicach. W Katowicach pociąg zatrzymał się o wylotu ulicy Pocztowej. Cała ulica Pocztową oraz dalsza, wyznaczona na procesję trasa zajęta była przez liczne organizacje kościelne i świeckie oraz młodzież szkolną. Wśród witających, poza biskupem S. Adamskim i ks. W. Kasperlikiem był także wojewoda Grażyński oraz kompania honorowa miejscowego pułku piechoty z orkiestrą. Procesja z relikwiami skierowała się do kościoła mariackiego. Wzdłuż trasy procesji domy były udekorowane flagami narodowymi i kościelnymi. W kościele mariackim przy trumnie pełnili straż oficerowie. Po uroczystych nieszporach ks. Emil Szramek wygłosił kazanie . Po uroczystościach w Katowicach wagon - kaplica ruszył w dalszą drogę w kierunku Warszawy. Relikwie św. Andrzeja Boboli spoczęły w kaplicy Jezuitów w Warszawie, przy ul. Rakowieckiej.

Święto liturgiczne przypada 16 maja.

Bibliografia

M. Czermiński, Bł[ogosławiony] Andrzej Bobola: Jego życie, męczeństwo i śmierć, Kraków 1922; J. Poplatek, Błogosławiony Andrzej Bobola Towarzystwa Jezusowego. Życie-męczeństwo-kult, Kraków 1936; [Bénédictins de Paris], Vies des Saints et des bienheureux, Paris 1947, T. V, s. 344-345; M. Paciuszkiewicz, Pod patronatem Św. Andrzeja Boboli, Warszawa 1989; M. Paciuszkiewiczcz (red.), Będę jej głównym patronem. O św. Andrzeju Boboli, Warszawa 1992; Teksty kazań ks. Emila Szramka (do druku przygotował ks. J. Myszor), [w:] Nowe oblicza bł. Emila Szramka, pod red. K. Heskiej –Kwaśniewicz i J. Myszora, Katowice 2003, s. 111-145.