Św. Andrzej Bobola: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 08:14, 15 lut 2010

Urodził się prawdopodobnie 30 listopada 1591 w Strachocinie w rodzinie dzierżawcy sołectwa strachocińskiego Mikołaja. Uczęszczał do kolegium jezuickiego w Braniewie, a następnie (13 VII 1611) został przyjęty do nowicjatu w Wilnie gdzie 31 lipca 1613 złożył śluby zakonne. Po ukończeniu studiów filozoficznych (1613-1616) i teologicznych (1618-1622) na Uniwersytecie Wileńskim przyjął święcenia kapłańskie (12 III 1623). Mianowany rektorem kościoła w Nieświeżu (1623-1624), następnie kaznodzieją w kościele sw. Kazimierza w Wilnie (1624-1630). Tam też mianowany rektorem (1626-1630). 2 czerwca 1630 złożywszy profesję wieczystą czterech ślubów zakonnych został mianowany superiorem klasztoru w Bobrujsku nad Berezyną. Pracował jako kaznodzieja w Płocku (1633-1636; 1637-1638), Warszawie (1636-1637), Łomży (1638-1642; gdzie pełnił również funkcję dyrektora w kolegium jezuickim), Pińsku (1642-1646) Wilnie (1646-1657). Ze względu na talent oratorski pełnił posługę kaznodziei ludowego w ówczesnym województwie połockim i ziemi pińskiej (zwany 'apostołem pińszczyzny").

16 maja 1657 został uprowadzony w pobliżu wsi Peredil przez kozaków. Zmarł śmiercią męczeńską (przypalanie, obcięcie nosa i warg, wybijanie zębów, obdzieranie ze skóry) tego samego dnia w Janowie Poleskim. Relikwie świętego znajdują się w sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie. Andrzej Bobola został beatyfikowany (30 X 1853) przez papieża Piusa IX, a następnie kanonizowany (17 IV 1938) przez papieża Piusa XI. Życiu i męczeńskiej śmierci świętego poświęcona jest encyklika „Invicti Athletae” (16 V 1957) Piusa XII. 16 maja 2002 ogłoszony patronem Polski.

Święto liturgiczne przypada 16 maja.

Bibliografia

M. Czermiński, Bł[ogosławiony] Andrzej Bobola: Jego życie, męczeństwo i śmierć, Kraków 1922; J. Poplatek, Błogosławiony Andrzej Bobola Towarzystwa Jezusowego. Życie-męczeństwo-kult, Kraków 1936; [Bénédictins de Paris], Vies des Saints et des bienheureux, Paris 1947, T. V, s. 344-345; M. Paciuszkiewicz, Pod patronatem Św. Andrzeja Boboli, Warszawa 1989; M. Paciuszkiewiczcz (red.), Będę jej głównym patronem. O św. Andrzeju Boboli, Warszawa 1992.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-==Św. Andrzej Bobola==
+Urodził się prawdopodobnie 30 listopada 1591  w Strachocinie w rodzinie dzierżawcy sołectwa strachocińskiego Mikołaja. Uczęszczał do kolegium jezuickiego w Braniewie, a następnie (13 VII 1611) został przyjęty do nowicjatu w Wilnie gdzie 31 lipca 1613 złożył śluby zakonne. Po ukończeniu  studiów filozoficznych (1613-1616) i teologicznych (1618-1622) na Uniwersytecie Wileńskim  przyjął święcenia kapłańskie (12 III 1623). Mianowany rektorem kościoła w Nieświeżu (1623-1624), następnie kaznodzieją w kościele sw. Kazimierza w Wilnie (1624-1630). Tam też mianowany rektorem (1626-1630). 2 czerwca 1630 złożywszy profesję wieczystą czterech ślubów zakonnych został mianowany superiorem klasztoru w Bobrujsku nad Berezyną. Pracował jako kaznodzieja w Płocku (1633-1636; 1637-1638), Warszawie (1636-1637), Łomży (1638-1642; gdzie pełnił również funkcję dyrektora w kolegium jezuickim), Pińsku (1642-1646) Wilnie (1646-1657). Ze względu na talent oratorski pełnił posługę kaznodziei ludowego w ówczesnym województwie połockim i ziemi pińskiej (zwany 'apostołem pińszczyzny").
-Urodził się prawdopodobnie 30 XI 1591  w Strachocinie w rodzinie dzierżawcy sołectwa strachocińskiego Mikołaja. Uczęszczał do kolegium jezuickiego w Braniewie, a następnie (13 VII 1611) został przyjęty do nowicjatu w Wilnie gdzie 31 VII 1613 złożył śluby zakonne. Po ukończeniu  studiów filozoficznych (1613-1616) i teologicznych (1618-1622) na Uniwersytecie Wileńskim  przyjął święcenia kapłańskie (12 III 1623). Mianowany rektorem kościoła w Nieświeżu (1623-1624), następnie kaznodzieją w kościele sw. Kazimierza w Wilnie (1624-1630). Tam też mianowany rektorem (1626-1630). 2 VI 1630 złożywszy profesję wieczystą czterech ślubów zakonnych został mianowany superiorem klasztoru w Bobrujsku nad Berezyną. Pracował jako kaznodzieja w Płocku (1633-1636; 1637-1638), Warszawie (1636-1637), Łomży (1638-1642; gdzie pełnił również funkcję dyrektora w kolegium jezuickim), Pińsku (1642-1646) Wilnie (1646-1657). Ze względu na talent oratorski pełnił posługę kaznodziei ludowego w ówczesnym województwie połockim i ziemi pińskiej (zwany 'apostołem pińszczyzny"). 16 V 1657 uprowadzony w pobliżu wsi Peredil przez kozaków. Zmarł śmiercią męczeńską (przypalanie, obcięcie nosa i warg, wybijanie zębów, obdzieranie ze skóry) tego samego dnia w Janowie Poleskim. Relikwie świętego znajdują się w sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie. Andrzej Bobola został beatyfikowany (30 X 1853) przez papieża Piusa IX, a następnie kanonizowany (17 IV 1938) przez papieża Piusa XI.  Życiu i męczeńskiej śmierci świętego poświęcona jest encyklika „Invicti Athletae” (16 V 1957) Piusa XII. 16 V 2002 ogłoszony patronem Polski.
+maja 1657 został uprowadzony w pobliżu wsi Peredil przez kozaków. Zmarł śmiercią męczeńską (przypalanie, obcięcie nosa i warg, wybijanie zębów, obdzieranie ze skóry) tego samego dnia w Janowie Poleskim. Relikwie świętego znajdują się w sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie. Andrzej Bobola został beatyfikowany (30 X 1853) przez papieża [[Pius XI|Piusa IX]], a następnie kanonizowany (17 IV 1938) przez papieża Piusa XI.  Życiu i męczeńskiej śmierci świętego poświęcona jest encyklika „Invicti Athletae” (16 V 1957) [[Pius XII|Piusa XII]]. 16 maja 2002 ogłoszony patronem Polski.
 Święto liturgiczne przypada 16 maja.
@@ Linia 6: / Linia 7: @@
 == Bibliografia ==
 M. Czermiński, Bł[ogosławiony] Andrzej Bobola: Jego życie, męczeństwo i śmierć, Kraków 1922; J. Poplatek, Błogosławiony Andrzej Bobola Towarzystwa Jezusowego. Życie-męczeństwo-kult, Kraków 1936; [Bénédictins de Paris], Vies des Saints et des bienheureux, Paris 1947, T. V, s. 344-345; M. Paciuszkiewicz, Pod patronatem Św. Andrzeja Boboli, Warszawa 1989;  M. Paciuszkiewiczcz (red.), Będę jej głównym patronem. O św. Andrzeju Boboli, Warszawa 1992.
 [[Kategoria: Święci i błogosławieni|Andrzej Bobola]]