Św. Andrzej Bobola

Św. Andrzej Bobola

Urodził się prawdopodobnie 30 XI 1591 w Strachocinie w rodzinie dzierżawcy sołectwa strachocińskiego Mikołaja. Uczęszczał do szkoły jezuickiej w Braniewie, a następnie (13 VII 1611) został przyjęty do nowicjatu w Wilnie gdzie 31 VII 1613 złożył śluby zakonne. Po ukończeniu studiów filozoficznych (1613-1616) i teologicznych (1618-1622) na Uniwersytecie Wileńskim przyjął święcenia kapłańskie (12 III 1623). Pracował jako rektor kościoła w Nieświeżu (1623-1624), następnie jako kaznodzieja (1624-1630) w kościele sw. Kazimierza w Wilnie. Tam też mianowany rektorem (1626-1630). 2 VI 1630 złożywszy profesję wieczystą czterech ślubów zakonnych został mianowany superiorem klasztoru w Bobrujsku nad Berezyną. Pracował jako kaznodzieja w Płocku (1633-1636; 1637-1638), Warszawie (1636-1637), Łomży (1638-1642; gdzie pełnił również funkcję dyrektora w kolegium jezuickim), Pińsku (1642-1646) Wilnie (1646-1657). Ze względu na talent oratorski pełnił posługę kaznodziei ludowego w ówczesnym województwie połockim i ziemi pińskiej (zwany 'apostołem pińszczyzny"). 16 V 1657 uprowadzony w pobliżu wsi Peredil przez kozaków. Zmarł śmiercią męczeńską tego samego dnia w Janowie Poleskim. Relikwie świętego znajdują się w sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie. Andrzej Bobola został beatyfikowany (30 X 1853) przez papieża Piusa IX, a następnie kanonizowany (17 IV 1938) przez papieża Piusa XI. Życiu i męczeńskiej śmierci świętego poświęcona jest encyklika „Invicti Athletae” (16 V 1957) Piusa XII. 16 V 2002 ogłoszony patronem Polski.

Święto liturgiczne przypada 16 maja.

Bibliografia

M. Czermiński, Bł[ogosławiony] Andrzej Bobola: Jego życie, męczeństwo i śmierć, Kraków 1922; J. Poplatek, Błogosławiony Andrzej Bobola Towarzystwa Jezusowego. Życie-męczeństwo-kult, Kraków 1936; [Bénédictins de Paris], Vies des Saints et des bienheureux, Paris 1947, T. V, s. 344-345; M. Paciuszkiewicz, Pod patronatem Św. Andrzeja Boboli, Warszawa 1989;