Śniegoń Franciszek: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 14:32, 5 sty 2010

Śniegoń Franciszek (1809-1891), biskup, sufragan wrocławski

Urodził się 2 października 1809 w zamożnej rodzinie cieszyńskiej. W Cieszynie ukończył katolickie gimnazjum, po czym wstąpił do seminarium duchownego, studiując filozofię w Brnie i teologię na Uniwersytecie w Ołomuńcu. Święcenia kapłańskie przyjął w 25 listopada 1832, po czym został skierowany do swej własnej parafii i duszpasterzował tam jako wikariusz i katecheta przez 8 lat, pełniąc także w zastępstwie obowiązki kapelana wojskowego. W 1840 roku został mianowany został administratorem w Ustroniu, gdzie duszpasterzował przez 6 miesięcy.

W 1840 roku został mianowany proboszczem w Lesznej Górnej, gdzie pracował tylko przez 9 miesięcy, po czym skierowano go do parafii Trzycież. W 1850 roku został wybrany dziekanem jabłonkowskim, a w 1855 roku uzyskał nominację na parafię Jabłonków. W 1864 roku został mianowany inspektorem szkolnictwa na cały Śląsk Cieszyński. W 1866 roku otrzymał nominacje na sekretarza komisariatu cieszyńskiego, a w 1870 roku — komisarza. W 1872 roku wysunięto jego kandydaturę na urząd generalnego wikariusza. Ostatecznie ks. Śniegoń uzyskał biskupią nominację na stanowisko generalnego wikariusza i w związku z tym przeniósł się z Jabłonkowa na probostwo cieszyńskie. W 1872 roku został odznaczony tytułem prałata, nie uznawanym przez władze państwowe, a w 1879 roku został — za zgodą cesarza — mianowany kanonikiem honorowym kapituły katedralnej we Wrocławiu. Zdobył sobie uznanie także kleru pruskiej części diecezji, zakładając po śmierci bpa Foerstera fundację dobroczynną ku jego czci. W 1883 roku został mianowany biskupem pomocniczym diecezji wrocławskiej. Zmarł 3 lipca 1891, pochowany został przy kościele św. Jerzego w Cieszynie.

Bibliografia

H. Olszar, Biskup Franciszek Ksawery Śniegoń (1809-1891), WD 1991, nr 7, s. 244-246; J. Kiedos, Z dziejów diecezji, WD 1984, nr 10, s. 304-305; J. Kiedos, Śniegoń Franciszek (hasło), w: Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. J. Pater, Katowice 1996, s. 430-431.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-== Śniegoń Franciszek (1809-1891) ==
+== Śniegoń Franciszek (1809-1891), biskup, sufragan wrocławski ==
 [[Grafika:Sniegon Franciszek.jpg|200px|thumb|right]]
-Urodził się 2 października 1809 w zamożnej rodzinie cieszyńskiej. W Cieszynie ukończył katolickie gimnazjum, po czym wstąpił do seminarium duchownego, studiując filozofię w Brnie i teologię na Uniwersytecie w Ołomuńcu. Święcenia kapłańskie przyjął w 25 listopada 1832, po czym  został skierowany do swej własnej parafii i duszpasterzował tam jako wikariusz i katecheta przez 8 lat, pełniąc także w zastępstwie obowiązki kapelana wojskowego. W 1840 roku został mianowany został administratorem w Ustroniu, gdzie duszpasterzował przez 6 miesięcy. W 1840 roku został mianowany proboszczem w Lesznej Górnej, gdzie pracował tylko przez 9 miesięcy, po czym skierowano go do parafii Trzycież. W 1850 roku został wybrany dziekanem jabłonkowskim, a w 1855 roku uzyskał nominację na parafię Jabłonków. W 1864 roku został mianowany inspektorem szkolnictwa na cały Śląsk Cieszyński. W 1866 roku otrzymał nominacje na sekretarza komisariatu cieszyńskiego, a w 1870 roku — komisarza. W 1872 roku wysunięto jego kandydaturę na urząd generalnego wikariusza.  Ostatecznie ks. Śniegoń uzyskał biskupią nominację na stanowisko generalnego wikariusza i w związku z tym przeniósł się z Jabłonkowa na probostwo cieszyńskie. W 1872 roku został odznaczony tytułem prałata, nie uznawanym przez władze państwowe, a w 1879  roku został — za zgodą cesarza — mianowany kanonikiem honorowym kapituły katedralnej we Wrocławiu. Zdobył sobie uznanie także kleru pruskiej części diecezji, zakładając po śmierci bpa Foerstera fundację dobroczynną ku jego czci. W 1883 roku został mianowany biskupem pomocniczym diecezji wrocławskiej. Zmarł 3 lipca 1891, pochowany został przy kościele św. Jerzego w Cieszynie.
+Urodził się 2 października 1809 w zamożnej rodzinie cieszyńskiej. W Cieszynie ukończył katolickie gimnazjum, po czym wstąpił do seminarium duchownego, studiując filozofię w Brnie i teologię na Uniwersytecie w Ołomuńcu. Święcenia kapłańskie przyjął w 25 listopada 1832, po czym  został skierowany do swej własnej parafii i duszpasterzował tam jako wikariusz i katecheta przez 8 lat, pełniąc także w zastępstwie obowiązki kapelana wojskowego. W 1840 roku został mianowany został administratorem w Ustroniu, gdzie duszpasterzował przez 6 miesięcy.
+W 1840 roku został mianowany proboszczem w Lesznej Górnej, gdzie pracował tylko przez 9 miesięcy, po czym skierowano go do parafii Trzycież. W 1850 roku został wybrany dziekanem jabłonkowskim, a w 1855 roku uzyskał nominację na parafię Jabłonków. W 1864 roku został mianowany inspektorem szkolnictwa na cały Śląsk Cieszyński. W 1866 roku otrzymał nominacje na sekretarza komisariatu cieszyńskiego, a w 1870 roku — komisarza. W 1872 roku wysunięto jego kandydaturę na urząd generalnego wikariusza.  Ostatecznie ks. Śniegoń uzyskał biskupią nominację na stanowisko generalnego wikariusza i w związku z tym przeniósł się z Jabłonkowa na probostwo cieszyńskie. W 1872 roku został odznaczony tytułem prałata, nie uznawanym przez władze państwowe, a w 1879  roku został — za zgodą cesarza — mianowany kanonikiem honorowym kapituły katedralnej we Wrocławiu. Zdobył sobie uznanie także kleru pruskiej części diecezji, zakładając po śmierci bpa Foerstera fundację dobroczynną ku jego czci. W 1883 roku został mianowany biskupem pomocniczym diecezji wrocławskiej. Zmarł 3 lipca 1891, pochowany został przy kościele św. Jerzego w Cieszynie.
 ==Bibliografia==
 H. Olszar, Biskup Franciszek Ksawery Śniegoń (1809-1891), WD 1991, nr 7, s. 244-246; J. Kiedos, Z dziejów diecezji, WD 1984, nr 10, s. 304-305; J. Kiedos, Śniegoń Franciszek (hasło), w: Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. J. Pater, Katowice 1996, s. 430-431.
-{{Noty biograficzne}}
 {{Noty biograficzne}}
 [[Kategoria:Biografie - Ś]]