Św. Franciszek i Hiacynta Marto

Święci Franciszek i Hiacynta Marto

od lewej: Łucja, Franciszek, Hiacynta Marto

Często mówi się o Nich pastuszkowie z Fatimy. Młode rodzeństwo których historia życia związana jest z objawieniami Najświętszej Maryi Panny w Fatimie. Poza Nimi w objawieniach uczestniczyła także Ich starsza kuzynka Łucja. Fatima to malutka wioska w Portugalii. To właśnie w tym kraju na początku XX wieku wybuchły wielkie prześladowania religijne. Ich celem była sekularyzacja kraju. Franciszek, Hiacynta i Łucja prowadzili beztroskie życie. 13 maja 1917 po raz pierwszy ukazała się im Matka Boża. Dzieci miały jeszcze objawienia Maryi każdego 13 dnia miesiąca, aż do października. W tym czasie w Portugalia była pod panowaniem masonerii. Dzieci miały problemy z czytaniem i pisaniem. Ich głównym zajęciem było wyprowadzanie owiec na pastwisko.

Hiacynta i Franciszek mieli w momencie objawień sześć i dziewięć lat. Oboje byli dziećmi żywymi i pełnymi werwy. Jako rodzeństwo mieli pełne poparcie rodziców odnośnie wiarygodności ukazywania się im Matki Bożej. Nie miała go Ich starsza kuzynka Łucja, która często była w domu bita. Franciszek wtedy bardzo często nawiązywał do słów Matki Bożej, która mówiła iż cierpienie pełni funkcję zadośćuczynienia Panu Jezusowi i Niepokalanemu Sercu Maryi za grzechy ludzkości. Franciszka cechowała głęboka pobożność. Często, gdy inne dzieci wyprowadzały owce na pastwisko, On w tym czasie gorliwie odmawiał różaniec. Ukrywał się za krzakiem i modlił się samotnie. Zapytany o to, jaki cel ma jego indywidualne spędzanie czasu na modlitwie powiedział: Myślę o Bogu, który jest taki smutny z powodu tylu grzechów! Gdybym mógł dać Mu nieco radości! Wielkim pragnieniem Jego życia było ujrzeć Pana Jezusa. Matka Boża zapewniała iż przyjdzie On w ostatnim objawieniu 13 października. Gdy zaczęła rozwijać się u Niego choroba, był świadom zbliżającej się śmierci. Zrezygnował nawet z chodzenia do szkoły. Na łożu śmierci dostąpił łaski przyjęcia Komunii Świętej. Zmarł dokładnie 4 kwietnia 1919. Hiacynta była żywym i pełnym werwy dzieckiem. Bardzo lubiła brać na ręce owieczki, które chodziła pasać. Pewnego dnia prowadząc stado chciała się czuć jak Pan Jezus prowadzący swoje owce na obrazie Dobrego Pasterza. Bardzo często trapiła Ją sprawa, że wiele dusz niepojednanych z Bogiem idzie do piekła. Zrozumiała, że może je uratować swoimi ofiarami i modlitwami. Wiele nacierpiała się w swoim młodym życiu. Gdy zachorowała, każde swoje cierpienie ofiarowała za grzeszników. Pewnego dnia musiała pójść do szpitala w Lizbonie, gdzie miała zostać poddana skomplikowanej operacji. Przed wyjazdem, całując krzyż wypowiedziała następujące słowa: Jezu, kocham Cię i chcę wiele cierpieć dla Twojej miłości. Teraz możesz nawrócić wielu grzeszników, bo moja ofiara jest bardzo wielka. Zmarła 20 lutego 1920 po dziesięciu dniach od operacji, która zdaniem lekarzy została zakończona powodzeniem. W 1935 roku podczas dokonywanej ekshumacji znaleziono Jej ciało nietknięte. Mogło to świadczyć o tym, że była cały czas ochraniana przez Matkę Bożą. 13 maja 2000 papież Jan Paweł II dokonał beatyfikacji obojga rodzeństwa. W naszym kraju najbardziej znanym miejscem kultu Franciszka i Hiacynty jest Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Zakopanem na Krzeptówkach. W tym kościele znajdują się także relikwie błogosławionych dzieci.

Przez cały czas objawień dzieci Hiacynta i Franciszek Marto w sposób szczególny doświadczyli Bożej miłości. Zaowocowało to tym, iż swoje cierpienie byli w stanie ofiarować jako zadośćuczynienie za grzechy świata. Dostąpili także wielkiego zaszczytu, który polegał na widzeniu Matki Bożej od maja do października 1917 roku. 6 marca 1922 wysadzono małą kapliczkę zbudowaną na miejscu objawień. Działo się to już po śmierci dzieci. Do dnia dzisiejszego na pamiątkę objawień w parafiach naszej archidiecezji praktykuje się nabożeństwa fatimskie.

13 maja 2017 papież Franciszek w czasie pielgrzymki do Fatimy w 100-lecie objawień ogłosił rodzeństwo Marto Świętymi. To najmłodsi Święci Kościoła katolickiego, którzy nie są męczennikami.

Wspomnienie liturgiczne przypada 20 lutego.

W archidiecezji katowickiej znajdują się parafie pod wezwaniem Matki Bożej Fatimskiej

Bibliografia

A. Sicari, Nowe portrety świętych, Warszawa 2009, s. 141-169; Gość Niedzielny, dostęp 13.05.2017.