Zakład Opiekuńczo-Leczniczy prowadzony przez Zgromadzenie Sióstr św. Jadwigi w Załężu
Placówka powstała 4 kwietnia 1899 jako ochronka, sierociniec, szkoła gospodarstwa domowego, szkoła muzyczna, kuchnia dla bezdomnych do II wojny światowej, przedszkole do 1954 roku, opieka nad chorymi. W czasie wojny siostry musiały dom opuścić. Od samego jednak początku dominującą działalnością sióstr tu mieszkających była opieka nad chorymi i pomoc w parafii, prowadzenie w niej Apostolstwa Parafialnego. Ta działalność jest kontynuowana do dziś, choć w nieco innej formie. Od 1950 roku mieści się tutaj Zakład Opiekuńczo-Leczniczy dla dorosłych, który do 1990 roku był w Zarządzie Zrzeszenia (prorządowego) Katolików Caritas.
Obecnie jest to Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej o profilu ogólnym dla przewlekle chorych i niepełnosprawnych. Ze względu na organizację do zakładu przyjmowane są tylko osoby płci żeńskiej. Są to zwykle kobiety starsze i chore, które u sióstr mają zapewnioną całodzienną opiekę, leczenie i rehabilitację. Pensjonariuszkami są osoby, które przebyły leczenie szpitalne, po zakończonej diagnostyce, leczeniu operacyjnym i nie wymagają już dalszej hospitalizacji. Jednak ze względu na stopień niepełnosprawności, brak możliwości samodzielnej egzystencji i uwarunkowania społeczne - brak stałej opieki osób trzecich, z powodu złych warunków mieszkaniowych nie mogą przebywać w środowisku domowym. Przyjmują odwiedziny krewnych i znajomych w wyznaczonych dniach i godzinach odwiedzin.
Zakład realizuje usługi w ramach umowy ze Śląskim Oddziałem Wojewódzkim NFZ. Zakład Opiekuńczo-Leczniczy jest placówką usytuowaną na terenie województwa śląskiego, zajmuje dwa budynki mieszkalne. Do Zakładu przyjmowane są kobiety. Budynek główny jest dwukondygnacyjny z poddaszem, windą, pokoje są 2, 3 i 4-osobowe wyposażone w łóżka rehabilitacyjne z oprzyrządowaniem do rehabilitacji przy łóżku, gabinety lekarsko - pielęgniarskie, w wymagany przez NFZ sprzęt: aparat EKG, inhalatory, koncentrator tlenu, świetlice, jadalnie, łazienki - węzły sanitarne, sala rehabilitacyjna wyposażona w odpowiedni sprzęt do kinezy terapii i fizykoterapii, kuchnia, pralnia, magazyny oraz własna kotłownia - gazowe ogrzewanie. W Zakładzie zainstalowane są wszelkie urządzenia wspomagające osoby niepełnosprawne takie jak: podnośniki do kąpieli i przewożenia chorych, wózki inwalidzkie, balkoniki, poręcze. Drugi budynek jest jednokondygnacyjny - gospodarczy w którym mieści się warsztat, szwalnia.
Zakładem kieruje Siostra Dyrektor, która jest odpowiedzialna za całokształt działalności Zakładu oraz odpowiedni dobór kadry pełniącej rolę opiekuńczo - leczniczą. Personel stanowią pracownicy medyczni: lekarze, pielęgniarki, rehabilitantki, masażystki, pracownicy obsługi - salowe, kucharki, pomoce kuchenne, konserwatorzy oraz pracownicy administracji. Człowiek ciężko chory i umierający wymaga całodobowej opieki oraz współpracy księdza z siostrami, lekarzem i pielęgniarkami. Celem Zakładu zgodnie ze Statutem jest objęcie całodobową opieką i leczeniem osób, które ze względu na zły stan zdrowia i trudną sytuację rodzinną nie mogą przebywać w swoim środowisku domowym. Udzielanie całodobowych świadczeń zdrowotnych obejmuje swoim zakresem pielęgnację i rehabilitację osób nie wymagających hospitalizacji w celu poprawy stanu zdrowia, zapobieganiu powikłaniom wynikającym z procesu chorobowego i unieruchomienia, aktywizację, usprawnianie ruchowe, zapewnienie bezpieczeństwa i opieki. Zapewnienie tym osobom środków farmaceutycznych i materiałów medycznych, pomieszczeń i wyżywienia odpowiedniego do stanu zdrowia i diety a także opiekę w czasie organizowanych zajęć kulturalno - rekreacyjnych.
Do Zakładu Opiekuńczo - Leczniczego przyjmowane są kobiety ze schorzeniami fizycznymi, somatycznymi, z demencją starczą, chorobą Parkinsona, Alzheimera, stwardnieniem rozsianym, następstwami udaru i innymi jednostkami chorobowymi.
Formy terapii zajęciowej: elementy muzykoterapii, zajęcia plastyczne, roboty ręczne, gry świetlicowe, terapia indywidualna. Rehabilitacja pensjonariuszek odbywa się 2, 3 a nawet 5 razy w tygodniu w zależności od schorzeń, potrzeb i zaleceń lekarza. W porze letniej pensjonariuszki chętnie wypoczywają na balkonie lub wychodzą na spacer w cieniu drzew ogrodu.
Jadwiżanki w przeszłości wiele pomagały w dzielnicy Katowic – Załężu. Ich zaangażowanie wprowadzało i dalej wprowadza szczery podziw wśród parafian tamtejszej parafii św. Józefa. Nawet teraz ich poświęcenie dla pacjentów Zakładu Opiekuńczo – Leczniczego, który prowadzą powiększa szacunek ludzi dla tych Sióstr o niebieskim welonie. Ich odwaga i poświęcenie oraz cierpliwość i szczerość doprowadziły do zaufania jakim ludzie obdarzają te Siostry. Większość mieszkańców Załęża zawdzięcza im bardzo dużo, dlatego też tworzą wspólną historię z całą dzielnicą, w której przyszło im mieszkać i pracować.
Bibliografia
J. Krętosz, 75 lat Katowickiej Prowincji Sióstr Św. Jadwigi (1924-1999); Źródło: [1]; [2]; [3]