Wołowczyk Alfred

Wołowczyk Alfred (1915-1993), proboszcz w Brzeziu nad Odrą, duszpasterz polonijny

Urodził się 16 maja 1915 w Szarleju w rodzinie Karola i Anny z d. Kokoszka. Po przyłączeniu części Górnego Śląska do Polski przenieśli się oni się do pobliskich Łagiewnik. W wieku 13 lat Alfred rozpoczął naukę w gimnazjum Księży Misjonarzy w Górnej Grupie na Pomorzu, ukończywszy ją na poziomie drugiej klasy. W 1931 roku rozpoczął naukę w Państwowym Gimnazjum im. Odrowążów w Chorzowie, gdzie też w 1937 roku zdał egzamin dojrzałości. Po maturze zgłosił się do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie, zapisując się jednocześnie na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Wybuch II wojny światowej uniemożliwił mu dalsze studia w Krakowie. Stąd też, jak wielu innych kleryków skorzystał z gościnnego seminarium duchownego w Widnawie. Po ukończonych studiach teologicznych przyjął święcenia kapłańskie z rąk kard. A. Bertrama. Równocześnie dostał skierowanie do pracy w diecezji katowickiej. Po prymicjach, które odprawił w Łagiewnikach Śląskich rozpoczął pracę wikariuszowską najpierw w Goduli, a potem w parafii św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach. Po zakończeniu działań wojennych, jako katecheta został skierowany do Państwowego Gimnazjum Żeńskiego w Katowicach, a od 1946 roku do Żeńskiej Szkoły Zawodowej i Dokształcającej. Po likwidacji nauki religii w szkołach powrócił do duszpasterstwa. W latach 1948-1951 pozostawał wikariuszem w Kobiórze , a od 1951 do 1952 roku w Lipinach. W 1952 roku został substytutem proboszcza w Łagiewnikach. Po roku objął placówkę wikariuszowską w Pszowie, by w 1956 roku zostać najpierw administratorem, a potem proboszczem w parafii św. Apostołów Mateusza i Macieja w Brzeziu nad Odrą.

W 1978 roku, wobec zatargu z częścią parafian opuścił Brzezie, udając się na emigrację do Niemiec. Pozostawał tam ks. Wołowczyk duszpasterzem tzw. „późnych" przesiedleńców (Spaetaussiedler) w obozie przejściowym w Unna-Massen (1978-1980). Potem otrzymał podobną placówkę w Stuttgarcie. Jego praca wśród emigrantów, z których duża część należała wcześniej do diecezji katowickiej zainspirowała go do wydawania w latach 1987-1992 czasopisma noszącego tytuł „Rundbrief an die Kattowitzer Diózesanangehórige" ("Pismo okólne do wiernych przynależnych do diecezji katowickiej").

Będąc duszpasterzem przesiedleńców ks. Wołowczyk angażował się w czynne duszpasterstwo, pomagając proboszczom parafii Stuttgart-Steinhaldenfeld, Stuttgart Neugenreut. W ostatnich zaś latach był duszpasterzem w Domu Opieki pw. św. Moniki, prowadzonym przez Siostry Miłosierdzia od Matki Teresy z Kalkuty. Zmarł 15 października 1993 po krótkim pobycie w szpitalu. Został pochowany 21 października tegoż roku na cmentarzu w Stuttgart-Steinhaldenfeld.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Alfreda Wołowczyka; Schematyzm 1955-1986; R. Rak, Nekrolog, WA 1993, nr 10, s. 482-484; Myszor, Historia diecezji, s. 492; J. Żurek, Ruch "Księży patriotów" w województwie katowickim w latach 1949-1956, Warszawa-Katowice 2009, s. 300; Wołowczyk Alfred (hasło), [w:] Piekarzanie. Leksykon mieszkańców Piekar Śląskich, red. H. Gawlik, J. Grajewska-Wróbel, L. Wostal, Z. Bogacki, Piekary Śląskie 2010, s. 262-263.