Wizytki

Z e-ncyklopedia

Zakon Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny VSM – zakon kontemplacyjny

Łac.: Ordo Visitationis Beatae Mariae Virginis

Początki zakonu wizytek sięgają 1604 roku, kiedy to owdowiała baronowa Joanna de Chantal poddała się kierownictwu duchowemu Franciszka Salezego. Ten doktor Kościoła i jezuita był wówczas biskupem Sabaudii z siedzibą w miasteczku Annecy, gdyż właściwa stolica Genewa była pod panowaniem kalwinów. 6 czerwca 1610 jest przyjmowany jako data założenia zakonu i pierwszego klasztoru sióstr wizytek. Wspólnotę zawiązały baronowa de Chantal wraz z trzema towarzyszkami. W pierwszych latach istnienia zakon był bardzo nowatorski jak na tamte czasy. M.in. siostry nie były zobowiązane do klauzury. Nowa wspólnota szybko została zatwierdzona przez papieża Pawła V (w 1618 roku) przy jednoczesnym nałożeniu klauzury papieskiej i nadaniu reguły św. Augustyna. Założyciel, Franciszek Salezy, nie oparł nowej wspólnoty na konkretnym wzorcu ascetyczno-mistycznym. Wizytki mają być po prostu posłuszne woli Bożej, a za tym dyspozycyjne względem bliźnich. Mają wyzbywać się własnego egoizmu przez życie w ukryciu i prostocie, wyzwolić się z przywiązań ziemskich, a także odnajdywać wartości w małych rzeczach dnia codziennego. Życie klasztoru nie ma być kształtowane przez odosobnienie lecz przez wspólnotowe działanie zarówno w modlitwie jak i pracy, którą wizytki starają się wykonywać w mniejszych lub większych zespołach. Wizytki dzień zaczynają od Mszy Św., starając się zjednoczyć z Panem Jezusem w Komunii Św. Codziennie odprawiają godzinę medytacji rano i pół godziny wieczorem. Pięć razy dziennie zbierają się na wspólnie odmawianym Oficjum, aby wielbić Pana w imieniu całego Kościoła, przedstawiać Bogu jego troski, potrzeby i radości. Codzienną pracę w klasztorze starają się przemieniać w modlitwę życia przez wzbudzanie dobrej intencji lub wykonując ją w duchu pokuty i wynagrodzenia. Obok tego zasadniczego rysu życia siostry mogą w ciągu roku odprawiać indywidualne dni skupienia i rekolekcje. Wizytki są szczególnymi czcicielkami i propagatorkami kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa. Dzięki jednej z nich, św. Małgorzacie Marii Alacoque, nabożeństwo to, jak również praktyka pierwszych piątków miesiąca oraz Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa w piątek po Oktawie Bożego Ciała, zostało rozpowszechnione w całym Kościele. Pierwsze dwa wieki istnienia zakonu to czas bardzo dynamicznego rozwoju. Klasztory wizytek znajdują się obecnie na pięciu kontynentach licząc w 1998 roku ok. 4 tys. sióstr. Do Polski wizytki przybyły w 1654 roku zakładając pierwszy klasztor, istniejący do dziś, w Warszawie. Obecnie na terenie naszego kraju znajdują się cztery domy Zakonu Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny z ok 70 siostrami (dane z 2010 roku).

Klasztory wizytek w archidiecezji katowickiej

Do diecezji katowickiej wizytki przybyły w 1946 roku osiedlając się na probostwie byłej parafii ewangelickiej w Siemianowicach. W duchu pojednania 16 stycznia 2000 siostry przekazały luteranom kościół i klasztor przeprowadzając się jednocześnie do Rybnika.

Bibliografia

B. Łoziński, Leksykon zakonów w Polsce. Informator o życiu konsekrowanym, Warszawa 1998, s. 350-351; www.krzyz.siemianowice.pl; GN, (wydanie katowickie), 2010, nr 24.