Szyszka Eugeniusz

Szyszka Eugeniusz (1931-2020), proboszcz w Zawadzie

Urodził się 19 listopada 1931 w Orzeszu w religijnej rodzinie robotnika kolejowego Franciszka i Łucji z domu Zopołka. Miał trzech młodszych braci i młodszą siostrę. Był ministrantem. Należał do koła Sodalicji Mariańskiej Młodzieży Męskiej, w którym był sekretarzem. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Orzeszu kontynuował naukę w Państwowym Gimnazjum w Żorach. W 1950 roku ukończył Szkołę Ogólnokształcącą Stopnia Licealnego im. Karola Miarki w Żorach i otrzymał świadectwo dojrzałości. Zaraz po maturze rozpoczął studia i formację w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Święceń diakonatu udzielił mu 3 kwietnia 1955 w kaplicy Seminarium w Krakowie bp Franciszek Jop. Święcenia kapłańskie przyjął 5 czerwca 1955 w Katowicach (wówczas Stalinogrodzie) z rąk bpa Zdzisława Golińskiego. Po święceniach zastępował wikariusza w rodzinnej parafii w Orzeszu, następnie w Międzyrzeczu Bialskim oraz w katedrze Chrystusa Króla w ówczesnym Stalinogrodzie.

Pracę duszpasterską rozpoczął jako wikariusz w parafii Krzyża Świętego w Siemianowicach Śląskich (1955-1959). Następnie pracował w parafiach: Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bielsku-Białej (1959-1961; obecnie diecezja bielsko-żywiecka), Wszystkich Świętych w Pszczynie (1961-1964), św. Józefa w Chorzowie (1964-1968), św. Jerzego w Goczałkowicach Zdroju (1968-1970). Pracę proboszczowską napisał na temat: Chrzcielnica dekanatu pszczyńskiego. Od 1970 roku został adiutorem, a następnie wikariuszem–ekonomem i proboszczem parafii goczałkowickiej, w której prowadził budowę nowego probostwa, poświęconego w 1971 roku. W 1973 roku został skierowany do parafii Przemienienia Pańskiego w Katowicach, w której od 1974 roku był proboszczem. Prowadził trudną technicznie i organizacyjnie rozbudowę kościoła pw. Przemienienia Pańskiego. W 1980 roku został skierowany do Woszczyc jako proboszcz parafii św. Apostołów Piotra i Pawła. W uznaniu zasług, został w 1984 roku mianowany kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej Katowickiej oraz opiekunem młodszych kapłanów rocznika święceń 1980.

W 1985 roku bp Herbert Bednorz zlecił mu budowę kaplicy mszalnej w Orzeszu – Zawadzie. Po ustanowieniu parafii tymczasowej w Zawadzie najpierw został jej administratorem. Od 1988 roku był proboszczem parafii Przemienienia Pańskiego w Orzeszu – Zawadzie. Po czterdziestu latach pracy w diecezji katowickiej poprosił o skierowanie do pracy w Niemczech. Za zgodą abpa Damiana Zimonia w 1995 roku rozpoczął pracę jako wikariusz w parafii Niepokalanego Serca Maryi w Marienfried w diecezji Augsburg. Pracował tam do roku 2000. Następnie posługiwał przez dziesięć lat w domu Sióstr w Wildbad Einöd w Austrii. Po powrocie do Polski zamieszkał w Orzeszu. Od 2016 mieszkał w Domu Świętego Józefa w Katowicach. Zmarł 6 grudnia 2020 w szpitalu ojców bonifratrów w Katowicach – Bogucicach w 90 roku życia i w 66 roku kapłaństwa. Jego pogrzeb odbył się 11 grudnia 2020 w parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Orzeszu.

Bibliografia

E. Zgoł, Woszczyce, Orzesze 2000, s. 39; ks. Jakub Kania, Nekrolog, Kuria Metropolitalna w Katowicach.