Szpital w Wodzisławiu

Z e-ncyklopedia

Szpital w Wodzisławiu został ufundowany przez Johanna Planknara dla osób biednych. Szpital miał jako źródło utrzymania młyn wodny w Małej Turzy wraz z pewnym kapitałem. Nadzór należał do miejscowego proboszcza. Szpital był dotowany także przez Georga v. Plawetzki (Georgius Plaweczky), który 6 maja 1612 przeznaczył na ten cel 226 florenów, 16 srebrnych groszy albo 15 talarów 6 srebrnych groszy.

Do 1860 roku szpital był zabezpieczony hipoteką. Na fundusz fundacji szpitalnej złożyli się także proboszczowie Petrus Grzenek, Jan Frydrichowski, Jurovinus, Kanabius (Simonis Cannabbius) i obywatel miasta - Mathias Hermann. Do połowy XIX wieku szpital był zarządzany w ten sposób, że każdorazowy właściciel dóbr wodzisławskich na podstawie fundacji miał głos decydujący, kto może zamieszkać w hospicjum. Jeśli znajdą się w nim osoby, które nie potrzebują pomocy, to powinny one za zamieszkanie w nim zapłacić. Każdorazowy proboszcz posiadał nadzór nad szpitalem. Utrzymanie każdego z sześciu mieszkańców szpitala kosztowało rocznie między 1816 a 1827 rokiem 1 talara i 10 srebrnych groszy (sól), buty - 6 talarów, masło - 8 talarów, mięso 5 talarów 10 srebrnych groszy, ciasto na Boże Narodzenie i Wielkanoc 24 srebrne grosze oraz 12 kubików drewna.

W czasie wizytacji parafii przeprowadzonej przez sufragana wrocławskiego Latusska w 1845 roku właściciel dóbr wodzisławskich - graf Oppersdorf, będący patronem kościoła i szpitala opowiedział się za przekazaniem swoich praw patronackich względem szpitala na rzecz gminy miejskiej w Wodzisławiu. 7 czerwca 1852 dominium przekazało swe prawo patronackie względem szpitala na gminę miejską Wodzisławia. Ponieważ władze kościelne nie chciały się pozbyć wpływu na zarządzanie majątkiem szpitala, powstał spór, który znalazł swoje rozwiązanie w trzech sądowych ekspertyzach z 16 maja, 13 listopada 1856 i 4 maja 1857 z korzyścią na rzecz miasta. W latach sześćdziesiątych XIX wieku z fundacji korzystała tylko jedna osoba. Otrzymywała 12 talarów rocznie, wolne mieszkanie i opał. Po wichurze, jaka przeszła nad Wodzisławiem 20 czerwca 1848, budynek szpitalny uległ całkowitemu zniszczeniu.

Bibliografia

Visitationsberichte der Diözese Breslau. Archidiakonat Oppeln. II/1, s. 32; Maroń, Parafia górnośląska, s. 184; Jungnitz, Visitationsberichte I, 1652, s. 31-32.