Stefan IX (ok. 1000-1058), papież
Fryderyk z Lotaryngii urodził się około 1000 roku w Niemczech. Jego ojcem był Gozelon I, książę Lotaryngii. Pełnił urząd kanonika w Liege, później archidiakona w kościele pw. św. Lamberta, a po przeniesieniu do Rzymu został mianowany bibliotekarzem Kościoła rzymskiego. Swoją pracę wykonywał sumiennie przez co zyskał przychylność ówczesnego papieża Leona IX, który mianował go swoim kanclerzem. Po śmierci biskupa Rzymu, zwolniony z funkcji został opatem benedyktyńskim na Monte Cassino we Włoszech. Gdy Stolicę Piotrową objął Wiktor II mianował Fryderyka kardynałem - prezbiterem od św. Chryzogona. Po jego śmierci Fryderyk został jego następcę. Przybrał imię Stefan IX. Został konsekrowany bez zgody ówczesnego cesarza Niemiec Henryka IV. Ten odważny krok jest traktowany jako próba wyzwolenia papiestwa spod władzy cesarskiej. Dopiero po kilku tygodniach, zmuszony, zwrócił się do cesarza o uznanie jego pontyfikatu. Urząd papieski pełnił z zaangażowaniem, zabiegając przede wszystkim o wolność Kościoła oraz większą niezależność od niemieckiego cesarstwa, która niezmiernie ciążyła papiestwu. Przeciwstawiał się też symonii, czyli rozdawaniu urzędów kościelnych za pieniądze osobom świeckim, zawieraniu małżeństw przez księży (próbując wprowadzić celibat), a także próbował przywrócić jedność z Kościołem prawosławnym. W tej sprawie zwołał synod do Rzymu w 1057 roku. Dążył też do ujednolicenia rytu mszy świętej w Kościele rzymskim. Zmarł 29 marca 1058 w czasie podróży do Florencji. Jego szczątki zostały złożone w kościele pw. św. Reparaty, na którego miejscu wznosi się dziś katedra Santa Maria del Fiore.
Bibliografia
R. Fischer-Wollpert, Leksykon papieży, Kraków 2000, s. 50.
