Statut organiczny Województwa Śląskiego

Dokument stanowiący podstawę prawną województwa śląskiego w okresie międzywojennym. Zawarty został w ustawie konstytucyjnej Sejmu RP z dnia 15 lipca 1920 (DzU RP, nr 73, poz. 497). Wychodził naprzeciw ukształtowanemu w przeszłości ze względów historycznych i ekonomicznych poczuciu odrębności mieszkańców Śląska. Statut nadawał województwu śląskiemu szeroki zakres uprawnień samorządowych i autonomii, której symbolem i gwarantem stał się jednoizbowy Sejm Śląski jako organ ustawodawczy. Autonomię powiększyły jeszcze trzy nowele do statutu uchwalone w 1921 roku. W gestii ustawodawstwa śląskiego leżały m.in.: finanse, administracja, szkolnictwo, rolnictwo, opieka społeczna i infrastruktura. Marginalna autonomia dotyczyła przemysłu, natomiast z kompetencji Sejmu Śląskiego wyłączono sprawy polityki zagranicznej i wojskowe. Statut obowiązywał do wybuchu II wojny światowej.

Bibliografia

M. Dworzański, Uwagi o ustroju Województwa Śląskiego jako jednostki autonomicznej i samorządowej, [w:] Województwo śląskie 1918-1928. Rozwój administracji samorządowej województwa śląskiego w zarysie, Katowice 1929; Encyklopedia powstań śląskich, Opole 1982; Ilustrowany słownik dziejów Śląska, opr. B. Snoch, Katowice 1991; M. Ujdak, Samorząd, [w:] Województwo śląskie (1922-1939). Zarys monograficzny, red. F. Serafin, Katowice 1996.