Sołtysiak Feliks

Z e-ncyklopedia

Sołtysiak Feliks (1902-1981)

Urodził się 15 października 1902 w Słomnie (Wielkopolska) w rodzinie leśniczego Stanisława i Anny z d. Rabarczyk. Miał jeszcze pięć młodszych sióstr. Początkowo uczył się (1916) w Collegium Marianum w Wadowicach prowadzonym przez pallotynów. Następnie kontynuował naukę w Kępnie (1917), a potem uczył się prywatnie. W 1924 roku zdał maturę w Kępnie. Po maturze wstąpił do Seminarium Duchownego w Pelplinie i po krótkim czasie przeniósł się do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. 23 czerwca 1929 otrzymał święcenia kapłańskie w Katowicach.

Pierwszą placówką duszpasterską była parafia św. Jana Chrzciciela w Goduli (1929-1930). Od 1 września 1930 pracował w Katowicach-Bogucicach, a w latach 1932-1933 w Tychach. Był członkiem Związku Misyjnego Duchowieństwa diecezji katowickiej. Od 26 sierpnia 1933 był wikarym w parafii św. Mikołaja w Lublińcu i pozostał na tej placówce do końca sierpnia 1936 roku. Od 1936 roku był redaktorem odpowiedzialnym za „Tygodnik Parafii Lublinieckiej” (R. 1, 1936), który regularnie ukazywał się do września 1939 roku. Pracując jeszcze w Lublińcu złożył pracę, a wraz z nią egzaminy proboszczowskie. W 1936 roku temat dla wszystkich zdających brzmiał: Pielęgnowanie życia nadprzyrodzonego wśród wiernych oraz sposoby krzewienia życia nadprzyrodzonego wśród ogółu parafian w myśl woli Kościoła.

Po trzyletniej pracy w parafii lublinieckiej otrzymał dekret ustanawiający go wikarym w Ustroniu w parafii św. Klemensa Papieża od 29 sierpnia 1936 (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). 20 lipca 1937 został administratorem parafii Wszystkich Świętych w Górkach Wielkich (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). Następnie 3 sierpnia 1937 został ustanowiony proboszczem w tej samej parafii. Poprzednie doświadczenia zaowocowały erekcją w nowej placówce Parafialnej Akcji Katolickiej z dniem 8 listopada 1937 z wszystkimi czterema jej nurtami KSM, KSK, KSMm, KSMż.

13 kwietnia 1940 został aresztowany przez gestapo, więziony w Sosnowcu, w Dachau od 14 kwietnia 1940, Gusen od 26 maja 1940 i ponownie Dachau od 8 grudnia 1940 nr obozowy 22020. Bp J. Bieniek osobiście pisał do władz niemieckich prośby o zwolnienie ks. Sołtysiaka i jego siostry. Pozostał w obozie aż do uwolnienia przez wojska amerykańskie 29 kwietnia 1945. 12 grudnia 1945 nadeszła wiadomość, że ks. Sołtysiak pracuje wśród Polaków we Francji. Pomimo osobistego listu bpa S. Adamskiego z 3 lipca 1948 wzywającego do powrotu ks. Sołtysiak nie wrócił do diecezji. Zamieszkał na stałe w Nancy obsługując miejscowości, w których byli Polacy.

W 1956 roku pierwszy wysłał list do bpów katowickich z wyrazami radości z powodu ich powrotu z wygnania. Następnie w 1961 roku sfinansował koszty zakupu dwóch ton papieru na druk książki Courtois W obliczu Pana, wydanej przez Księgarnię św. Jacka. Zorganizował uroczyste obchody jubileuszu 25-lecia sakry biskupiej ks. bpa J. Bieńka (Nancy 25 kwietnia 1962), a trzy lata później (1965) peregrynację kopii Obrazu MB Częstochowskiej w siedmiu ośrodkach polonijnych. 13 marca 1966 urządził w Nancy obchody Millenium Chrztu Polski, jednocząc wokół tej uroczystości Polaków i Francuzów.

Zaangażowanie duszpasterskie zostało uhonorowane przez ks. bpa Adamskiego nadaniem ks. Sołtysiakowi godności kanonika honorowego Kapituły Katedralnej Katowickiej. Następnym zaszczytem była funkcja dziekana dla Polonii na Wschodnią Francję nadana przez bpa Władysława Rubina w 1971 roku. W 1974 roku otrzymał prałaturę. Po przejściu na emeryturę powrócił do Polski (1978). Zmarł w Poznaniu 10 lutego 1981 po długiej chorobie. Został pochowany 14 lutego 1981 w Tarnowie Podgórnym.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Feliksa Sołtysiaka; AAKat, AL 1227; WD 1929, nr 8, s. 78; 1930, nr 9, s. 101; Nekrolog, WD 1981, nr 12, s. 315–317; Martyrologium s. 205 (tam data aresztowania 11 IV 1940); „Tygodnik Parafii Lublinieckiej” 1936; Schematyzm 1930-1977; Represje wobec duchowieństwa, s. 17–18; Olszar, Duchowieństwo, s. 305, 346, 496; Weiler, s. 616.