Skudrzyk Emil

Skudrzyk Emil (1907-1945)

Urodził się 23 stycznia 1907 w Haźlachu k. Cieszyna w rodzinie szewca Karola i Katarzyny z d. Żebrok. Gimnazjum ukończył w Cieszynie, studia teologiczne w Krakowie, a święcenia kapłańskie przyjął w czerwcu 1931 roku w Katowicach z rąk bpa S. Adamskiego. Po święceniach krótko pracował jako wikary i katecheta w Komunalnym Gimnazjum Żeńskim w Siemianowicach. W 1932 roku skierowano go na placówkę do Tarnowskich Gór. Został katechetą prefektem w tarnogórskim męskim gimnazjum. Był jednocześnie prefektem konwiktu biskupiego, kapelanem hufca Związku Harcerstwa Polskiego, a także kapelanem w miejscowym więzieniu. Powszechnie znany jako gorący patriota, z chwilą wybuchu wojny musiał uciekać przed Niemcami. Schronił się początkowo w rodzinnej miejscowości, potem osiadł w Strumieniu, gdzie udzielał pomocy ludności polskiej. Zginął 15 lutego 1945, gdy na budynek domu parafialnego spadła bomba.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Emila Skudrzyka; WD 1931, nr 6-7, s. 90; Myszor, Historia diecezji, s. 397; Represje wobec duchowieństwa, s. 28; Wojskowa służba, s. 145; Martyrologium, s. 204-205.