Służebniczki - Radzionków
Przez wiele lat miejscowy proboszcz ks. Józef Konietzko, tarnogórski dziekan zabiegał o uzyskanie stosownych ku temu pozwoleń w Berlinie i Wrocławiu. Z pomocą przyszedł mu jego przyjaciel kurator ss. służebniczek - ks. J. Głowacki.
Odpowiedzi z Berlina i Wrocławia były negatywne. Starosta z Tarnowskich Gór zasugerował ks. Konietzko, aby zamiast służebniczek wybrał inne zgromadzenie np. szare siostry św. Elżbiety lub boromeuszki, ponieważ przy załatwieniu odpowiednich pozwoleń – w przypadku tych zgromadzeń – nie stawiano większych trudności. Tej propozycji proboszcz z Radzionkowa nie chciał przyjąć. Po uzyskaniu poparcia kard. Georga Koppa, hrabiego Strachwitza i hrabiego Donnersmarcka, ponowił wniosek. W odpowiedzi nie tylko nie uzyskał pozwolenia, ale także zakaz sprowadzenia do parafii - w miejsce służebniczek - szarych sióstr św. Elżbiety. W takiej sytuacji ks. Konietzko musiał zaprzestać dalszych starań.
Sytuacja zmieniła się dopiero w 1899 roku. Wtedy to ks. Głowacki poinformował ks. Konietzko o korzystnych zmianach, jakie dla jego przedsięwzięcia nastąpiły w Berlinie. Proboszcz radzionkowski po raz trzeci wystosował pismo do Berlina z prośbą o zezwolenie na sprowadzenie służebniczek do Radzionkowa i prowadzenie przez nie działalności charytatywnej. W sierpniu 1899 roku otrzymał on pozytywną odpowiedź. 21 listopada 1899 do Radzionkowa przybyły siostry: s. Dezyderia Stelmach – przełożona, s. Gabriela Wandzik, s. Magdalena Gregor i s. Fildomena Cyrys, które zamieszkały w domu, będącym własnością proboszcza, a który odstąpił zgromadzeniu za cenę 4.500 marek. Dwa lata później rozpoczęła się budowa nowego klasztoru (na parceli zakupionej przez służebniczki) kierowana przez ks. Konietzko. Nowy klasztor poświęcono w 1903 roku.
Władze rejencji opolskiej wydały w 1901 roku zezwolenie na prowadzenie przez siostry w Radzionkowie ochronki dla dzieci przedszkolnych wyznania katolickiego. Służebniczki mogły także prowadzić szkołę robót ręcznych i kursy gotowania dla dziewcząt, które opuściły szkołę. W pierwszym domu sióstr dr Schrőder prowadził swój gabinet lekarski.
Siostry służebniczki w Radzionkowie na przełomie lat 1924 - 1938 stanowiły grupę 9 – 10 sióstr, które pracowały głównie wśród chorych poza domem oraz wśród dzieci i młodzieży żeńskiej; do 1932 roku prowadziły dwie ochronki i dwie szkoły robót ręcznych. W 1934 roku jedna szkoła robót ręcznych uległa likwidacji, a na jej miejsce pojawiła się poradnia dla matek.
Bibliografia
B. Bem, Działalność Sióstr Służebniczek NMP na Górnym Śląsku w latach 1921-1939 na przykładzie wybranych placówek prowincji polsko - śląskiej, Katowice 2003, mps Biblioteka WTL UŚ.