Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach
Początki parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny wiążą się ze Zgromadzeniem Sióstr Maryi Niepokalanej. Prowincja katowicka tego zgromadzenia została erygowana w 1929 roku. Od 1934 roku jej siedziba mieści się w Katowicach w specjalnie w tym celu wzniesionym budynku przy ul. Krasińskiego. W czasie II wojny światowej siostry musiały zawiesić działalność, którą wznowiły po jej zakończeniu. W latach 1949-1951, ze względu na sytuację polityczną, podjęto budowę sali wykładowo-gimnastycznej, która w zamierzeniu od początku przewidziana była na obiekt sakralny. W 1951 roku została ukończona i poświęcona przez bpa Herberta Bednorza, jako kaplica do użytku publicznego pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi. Rok później, w 1952 roku, erygowana została nowa parafia pod tym samym wezwaniem, wydzielona z dotychczasowych parafii: mariackiej, katedralnej i na Zawodziu. W 1970 roku na obszarze należącym do parafii rozpoczęto budowę osiedla mieszkaniowego – obecnego osiedla im. Paderewskiego. W 1979 roku papież Jan Paweł II podczas pierwszej pielgrzymki do ojczyzny poświęcił w Częstochowie kamień węgielny pod budowę nowego, większego kościoła, którego budowę rozpoczęto w czerwcu 1980 roku. 26 listopada 1983 bp Herbert Bednorz poświęcił kościół.
W pierwszej połowie lat osiemdziesiątych XX wieku nowy kościół wyposażono początkowo w drewniany ołtarz, ławki, konfesjonał i inne niezbędne sprzęty przeniesione ze starej kaplicy. Ze względu na brak stałego ołtarza, czego wymagają przepisy kościelne, nie można było jeszcze dokonać uroczystej konsekracji rozbudowanego kościoła. Odbyła się ona dopiero 14 lat po oddaniu kościoła do użytku. W międzyczasie w 1984 roku rozpoczęto rozbiórkę starej kaplicy i budowę budynku mieszkalno-katechetycznego. 22 listopada 1992 na wieży kościoła zawieszono trzy dzwony: Maryi Wniebowziętej, św. Jacka i św. Bernarda. W 1995 roku wykończony został chór, a w prezbiterium umieszczono witraże. W 1997 roku ustawiono nowy ołtarz i ambonę ze szwedzkiego granitu wg projektu artysty plastyka Romana Nygi. 11 października 1997 abp Damian Zimoń uroczyście konsekrował kościół. W wygłoszonej homilii powiedział m.in.: Duchowa wspólnota potrzebuje budynku, świątyni, w której można gromadzić się i oddawać cześć swemu Stwórcy.
Od 1991 roku, z przerwą na lata 1993-1999 w parafii wydawane jest czasopismo Pielgrzym . Początkowo jako dwutygodnik, później jako miesięcznik. W 2006 roku pismo jest dostępne również w wersji elektronicznej na parafialnej stronie internetowej.
W roku 2002 działalność rozpoczął chór parafialny, który w roku 2006 przyjął nazwę Assumptio , a dwa lata później został wpisany, jako chór kameralny, do Polskiego Związku Chórów i Orkiestr.
W parafii oprócz wspomnianych już Sióstr Maryi Niepokalanej, od 2002 roku posługują Siostry Misjonarki Miłości. W budynku przy ulicy Krasińskiego do życia zakonnego przygotowują się aspirantki.
Wystrój kościoła
W kościele zastosowano oryginalne rozwiązanie przestrzeni wnętrza o układzie amfiteatralnym. Jednym z najstarszych i najciekawszych elementów wystroju jest drewniany wizerunek Chrystusa na krzyżu w prezbiterium, przyniesiony z przydrożnej kaplicy przy ulicy Warszawskiej. Renowacji podniszczonej drewnianej figury dokonał parafianin Janusz Szklarczyk. Zanim wizerunek znalazł się w przydrożnej kaplicy, został ofiarowany siostrom w latach trzydziestych przez ok. 75-letniego człowieka, którym siostry opiekowały się w czasie choroby. Już wówczas rzeźba musiała mieć co najmniej 50 lat, więc dziś może liczyć ponad 120. Obrazy Drogi Krzyżowej, przeniesione ze starej kaplicy, namalował artysta plastyk Adam Bunsch z Krakowa. Ze starego kościoła (z 1953 roku) pochodzą również trzy witraże środkowe autorstwa Bunscha włączone do witraża w prezbiterium, wykonanego wg projektu Romana Nygi. Pozostałe trzy witraże wykonał właśnie ten artysta z Bierunia.
Kościół zdobią obrazy pędzla byłego parafianina Jerzego Dudy-Gracza przedstawiające Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, Miłosierdzie Boże, Chrzest Pana Jezusa i św. Barbarę oraz tradycyjny obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy i figura św. Antoniego. Na wyposażeniu kościoła są też nowe organy, powstałe jako adaptacja wysokiej jakości instrumentu służącego od 1966 roku w parafii Hamburg-Framsen (Erloeser-Kirche). Zbudował je organmistrz Friedrich Euler z Hofgeismar (Niemcy). Zostały ponownie zmontowane i zaadaptowane do nowego wnętrza przez organmistrza Tomasza Zadorę z Chorzowa. Projekt nowej szafy organowej wykonał inż. arch. Stanisław Kwaśniewicz.
Proboszczowie
- ks. Józef Kurpas rektor (1952)
- ks. Antoni Otręba kuratus (1952-1973)
- ks. Bernard Jośko (1973-2003)
- ks. Grzegorz Kusze (2003-2013)
- ks. Zbigniew Kocoń (2013-nadal)
Bibliografia
Pół wieku. Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny 1952-2002, Katowice 2003; 60 lat parafii rzymskokatolickiej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach, Katowice 2012.
| ||||||||||