Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Branicach

Parafia powstała w 1782 roku, choć pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1289 roku. Najpierw należała do diecezji ołomunieckiej, potem do dyskryktu kietrzańskiego. Po II wojnie światowej znalazła się w granicach Polski. Do diecezji opolskiej należy od 1972 roku.

Kościół pochodzi z pierwszej połowy XIII wieku. Nie oszczędzały go pożary i zniszczenia. W 1888 roku został odbudowany, a w 1914 roku dobudowano dwie boczne nawy. W latach 1540-1652 kościół był zamknięty, gdyż mieszkańcy Branic, decyzją margrafa Jerzego Brandenburga, przyjęli protestantyzm, a potem kalwinizm. W latach 1899-1931 proboszczem parafii był ks. Josef Martin Nathan. On to zainicjował rozbudowę kościoła. Projekt wykonał architekt z Wrocławia, Hans Schlicht. W 1916 roku kościół konsekrowano.

Kościół znajduje się na wzniesieniu, pośrodku wsi. Wybudowany w stylu neogotyckim, orientowany, trójnawowy, murowany z kamienia i cegły, otynkowany. Wyposażenie kościoła pochodzi z przełomu XIX i XX wieku. Wokół kościoła jest cmentarz, z nagrobkami z początku XX wieku.

• Kościół jest wpisany do rejestru zabytków nieruchomych woj. opolskiego.

Bibliografia

B. Pospiszyl, Monografia parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Branicach 1248-2011, Branice 2012