Parafia Królowej Apostołów w Rybniku

Z e-ncyklopedia
Rybnik werb1.jpg
Rybnik werb2.jpg

Parafią Królowej Apostołów kierują ojcowie z Misyjnego Zgromadzenia Słowa Bożego, zwani także werbistami (od łac. nazwy Societas Verbi Divini). Rybnicka parafia jest jedną z trzynastu takich placówek w Polsce. Jej historia rozpoczęła się 3 stycznia 1922, gdy erygowano i oddano do użytku jeden z pierwszych domów ojców werbistów w odrodzonej Polsce. Początkowo miał on być tylko miejscem redakcji misyjnych czasopism wydawanych przez zgromadzenie. Pierwszym redaktorem został o. Teodor Sąsała. Jego następca, o. Puchała razem z o. Drobnym, aby zapewnić utrzymanie placówce, powołali do życia specjalną spółkę pod nazwą: Katolicka Drukarnia i Księgarnia Misyjna w Rybniku. Razem z nią powstała biblioteka wydawnictw śląskoznawczych pod nazwą Silesiaca oraz pierwsze Muzeum Misyjne w Polsce. Następnie powołano do życia Niższe Seminarium Duchowne. 30 czerwca 1923 gościem w rybnickim Domu Misyjnym był kard. Dalbor, prymas Polski. W 1927 roku utworzono Polską Regię, a jej pierwszym regionałem został o. Franciszek Herud. Od 1938 roku werbiści z Rybnika - jako pierwsi misjonarze - zaczęli wyjeżdżać w różne zakątki świata. Podczas II wojny światowej 44 rybnickich zakonników trafiło do obozów koncentracyjnych; 23 zginęło śmiercią męczeńską.

Po II wojnie światowej zmienił się charakter placówki. Zamknięto seminarium, bibliotekę oraz muzeum; a praca werbistów koncentrowała się tylko na duszpasterstwie. Wtedy to powstała myśl utworzenia parafii werbistowskiej. 1 lutego 1952 bp Stanisław Adamski powołał do istnienia kurację Królowej Apostołów, której pierwszym kuratusem został o. Joachimczyk.

Rozwój form duszpasterstwa - głośne stały się rekolekcje werbistów w tzw. Juliuszu oraz płomienne kazania o. Józefa Tatarczyka - a także powiększająca się liczba wiernych wpłynęły na decyzję o budowie kościoła. 9 września 1975 uzyskano zezwolenie Wojewódzkiego Urzędu do Spraw Wyznań w Katowicach oraz zgodę prezydenta miasta Rybnika na budowę obiektu sakralnego według projektu mgra inż. R. Fojcika. W pracach, które rozpoczęto 27 czerwca 1978 brali udział parafianie, klerycy i nowicjusze zgromadzenia. Kierował nimi ówczesny administrator o. Józef Bajer oraz rybniccy architekci na czele z inż. Piotrem Mireckim. 14 października 1979 abp Nowej Gwinei Leo Arkfeld wmurował kamień węgielny. 23 maja 1982 katowicki sufragan bp Józef Kurpas poświęcił nowy kościół. 5 grudnia 1984 bp Herbert Bednorz potwierdził dekretem fakt istnienia parafii przy kościele Królowej Apostołów. 20 października 2012 obchodziła ona potrójny jubileusz : 90-lecia pobytu werbistów w Rybniku, 60-lecia powstania parafii i 30-lecia poświęcenia kościoła.

Obecnie wspólnota liczy ok. 4. tys. parafian. Na jej terenie pracują siostry urszulanki, a bezpośrednio w jej funkcjonowaniu pomagają siostry boromeuszki. Przy parafii działa także duszpasterstwo głuchoniemych, całodzienna wieczna adoracja oraz stały konfesjonał. W kaplicy w Domu Misyjnym znajdują się relikwie św. Antoniego i św. Bartłomieja. Relikwie Krzyża Św. zostały umieszczone w kościele.

Stowarzyszenia działające na terenie parafii

  • Dzieci Maryi
  • Złote Ziarno
  • Parafialny Zespół Charytatywny
  • Grupa Miłosierdzia
  • Grupa Seniorów
  • Rodzina Radia Maryja
  • Liturgiczna Służba Ołtarza
  • Wspólnota Modlitewno-Ewangelizacyjna EMAUS
  • Grupa Odrodzenia

Proboszczowie

Bibliografia

Dekret o zmianie granic parafii, WD 1958, nr 7, s. 138; Werbiści w Polsce, red. R. Malek, Pieniężno 1982, s. 47-50; Schematyzm 1993; A. Burda, Misyjna wspólnota. Rybnik-parafia Królowej Apostołów, GN 1997, nr 9 (dodatek katowicki), s. 13; A. Burda-Szostek, U misjonarzy, GN 2005, nr 14 (dodatek katowicki), s. 6; D. Głazek, Domus Celeberrima. Architektura sakralna (katolicka) w przemysłowej części Górnego Śląska 1870-1914, Katowice 2003, s. 230; Werbiści w Polsce, red. R. Malek, Pieniężno 1982, s. 47-50; M. Sarapkiewicz, Tradycja pokoleń, "Tygodnik Rybnicki" 2012, nr 14 (282), s. 17; Taż, Relikwie i niesamowite historie z Fatimy, "Tygodnik Rybnicki" 2012, nr 15 (283), s. 15.