Parafia św. Barbary w Bytomiu

Z e-ncyklopedia
Foto:fotopolska.eu
Bytom Barbary.jpg

W początkach XX w. Bytom i okoliczne wioski należały terytorialnie do parafii NMP w Bytomiu, która wcielona była do archidiecezji wrocławskiej. Wzrastająca liczba katolików wymusiła potrzebę budowy nowego kościoła. 30 kwietnia 1926 na posiedzeniu Rady Parafialnej parafii NMP w Bytomiu powstał projekt budowy nowego kościoła pw. św. Barbary. Projekt zyskał poparcie kard. Adolfa Bertrama, który obiecał podarować parafii nowy ołtarz. 25 maja 1928 powołano głównego budowniczego kościoła, którym został proboszcz ks. Józef Niestrój. Projektantem kościoła był Arthur Kickton, zaś kierownictwo budowy objął artysta-architekt Teodor Ehl. Po śmierci ks. Niestroja (17 VII 1930), aż do czasu mianowania nowego proboszcza, którym został ks. Hrabowsky, nadzór nad budową przejął ks. wikary Józef Maruska. Konsekracji kościoła dokonał 10 maja 1931 kard. Adolf Bertram. Uroczystość ta zbiegła się ze świętem 700-lecia istnienia kościoła macierzystego pw. NMP w Bytomiu. W 1937 roku wybudowany został budynek plebanii. Na początku lat 90. XX wieku odnowiono elewację zewnętrzną kościoła.

Ołtarz główny wykonany został w drewnie przez rzeźbiarza Schreinera z Monachium, natomiast ołtarze boczne wykonał Anton Figel. W kościele znajdują się 65-głosowe organy z czterema manuałami, największe w diecezji gliwickiej i jedne z największych w metropolii górnośląskiej. Zostały zbudowane przez znakomity niemiecki zakład Carla Berschdorfa z Nysy.

Proboszczowie

Bibliografia

H. Kowol, 50 lat kościoła i parafii św. Barbary w Bytomiu, Bytom 1981; Rocznik diecezji gliwickiej 2002, s. 54-59.