Opolski Mateusz
Opolski Mateusz (1780-1850), wikariusz generalny dla Śląska Cieszyńskiego
Urodził się w 1780 roku w Wodzisławiu Śląskim. Filozofię studiował we Wrocławiu, teologię zaś w Ołomuńcu. Uzyskał doktorat z biblistyki. Święcenia kapłańskie przyjął w 1803 roku. Przez trzy lata był kapelanem w Cieszynie. Następnie był proboszczem parafii Podwyższenia Krzyża Św. we Frysztacie (1805-1828) i parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Bielsku (1828-1850). W 1814 roku został głównym inspektorem szkół w części austriackiej diecezji wrocławskiej. Był dziekanem. W 1843 roku został wikariuszem generalnym austriackiej części diecezji wrocławskiej. Założył pierwszą polską bibliotekę dla Ślązaków, był budowniczym szkół i fundatorem stypendiów dla niezamożnej młodzieży. Wprowadził do szkół Ludowych Księstwa Cieszyńskiego język polski jako wykładowy. Spisał dzieje parafii frysztackiej i parafii bielskiej. Zmarł 11 czerwca 1850 w Bielsku. Jego pogrzeb był wielką manifestacją wszystkich warstw społecznych, wyznaniowych i narodowościowych z Bielska, Białej i okolic. Uroczystość, w której uczestniczyło 72 duchownych – przeszła do historii. Gdy czoło konduktu żałobnego docierało do wybranego przez księdza Opolskiego miejsca spoczynku przy kościele pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Starym Bielsku, koniec orszaku opuszczał dopiero przykościelny plac św. Mikołaja.
Bibliografia
A. Szczygieł, Ks. dr Mateusz Opolski - jeden z pierwszych i najznamienitszych budzicieli polskości na Śląsku Cieszyńskim, Bielsko-Biała 1998; W. Ogrodziński, Dzieje piśmiennictwa śląskiego, Katowice-Wrocław 1946, s. 183; J. Szymik, Ks. dr Mateusz Opolski - założyciel biblioteki polskiej w Ołomuńcu, [w:] Ks. dr Mateusz Opolski jeden z pierwszych i najznakomitszych budzicieli polskości na Śląsku Cieszyńskim, Bielsko-Biała 1998; J. Londzin, Historia Generalnego Wikariatu w Cieszynie, Cieszyn 1926, s. 14-21; Schematismus 1828, s. 3, 5.
|