Okna Życia w archidiecezji katowickiej

Z e-ncyklopedia

Okno Życia jest specjalnym miejscem, w którym matka, która nie jest w stanie opiekować się swoim nowo narodzonym dzieckiem, może zostawić je bez narażania zarówno dziecka na niebezpieczeństwo jak i siebie na konsekwencje. Najstarsze Okno Życia pochodzi z 1198 roku i znajduje się w Rzymie z inicjatywy papieża Innocentego III w szpitalu Ducha Świętego. Obecnie w naszym kraju istnieje około 50 takich miejsc, a w archidiecezji katowickiej aż sześć. Powstałe Okna Życia są ratunkiem dla wielu noworodków. Dzięki nim dzieci ocaleją równocześnie mogąc uszczęśliwić rodzinę, która podejmie się adopcji.

W Polsce pierwsze Okno Życia powstało w Krakowie. Zgromadzenie Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu i Caritas Archidiecezji Krakowskiej powołują się na papieża Jana Pawła II, który, będąc jeszcze arcybiskupem krakowskim zaapelował w liście do diecezjan w 1974 roku do włączenia się w ratowanie życia dzieci nie narodzonych. Przerywanie ciąży kardynał Wojtyła nazwał wówczas najboleśniejszą raną społeczeństwa katolickiego w Polsce. Poprosił też siostry nazaretanki o zaopiekowanie się ciężarnymi kobietami, które potrzebują pomocy. Dom przy ul. Warszawskiej 13 stał się jednym z pierwszych w Polsce po warszawskich Chyliczkach, założonych przez Teresę Strzembosz domów samotnej matki, a siostra Cherubina – Zofia Bokota – wraz ze współsiostrami uratowała dzięki jego założeniu życie tysięcy dzieci. Pomysł ten stał się ratunkiem dla wielu noworodków. Okno otwiera się od strony ulicy (zazwyczaj budynek, w którym jest zainstalowane, znajduje się w centrum miasta lub łatwo dostępnych dzielnicach), wewnętrzne pomieszczenie jest ogrzewane i z wentylacją. Otwarcie drzwi automatycznie uruchamia alarm, dziecko jest niezwłocznie dowożone do szpitala na oddział noworodków i po badaniach można już uruchomić procedury adopcyjne. Idea organizowania Okien Życia rozpowszechniała się w kolejnych latach coraz bardziej, także dzięki mediom, które nagłaśniały pozostawianie kolejnych dzieci i utwierdzały opinię publiczną, że trafiają one w dobre ręce. Ich twórcy podkreślali, że jest to element chronienia zagrożonego życia przed aborcją. Także w archidiecezji katowickiej zostało utworzonych sześć okien życia w:

  • Bogucicach
  • Dąbrówce Wielkiej
  • Jastrzębiu Zdroju
  • Katowicach - Ligocie
  • Mikołowie - Borowej Wsi
  • Świętochłowicach

W Katowicach Ligocie w Przychodni EPIONE przy ulicy Piotrowickiej 68, w widocznym miejscu od strony ulicy można dojrzeć okienko, w którym znajduje się kołyska, kocyk i maskotka. Jest to Okno Życia, na którego pomysł utworzenia wpadł dr Narcyz Wrześniewski.

1 czerwca 2009 powstało miejsce, w którym matki bez żadnych konsekwencji prawnych mogły oddać swoje noworodki. Już 23 lipca 2009, czyli niecałe dwa miesiące po utworzeniu Okna Życia, pielęgniarki odnalazły chłopca. Co ciekawe, dziecko nie zostało włożone od strony ulicy, lecz od strony poczekalni dla pacjentów. Nikt tego momentu nie zauważył, a alarm nie wydał dźwięku, ponieważ okno zostało otworzone właśnie od wewnątrz budynku. Chłopiec został wyciągnięty z Okna Życia o godzinie 5:55. Obok chłopca leżała karteczka z dopiskiem: Dziecko zostało zaszczepione 20 lipca, co oznacza, że niemowlę nie było oddane od razu po porodzie. Dodatkowo obok dzieciątka leżała siateczka z pieluszkami i chusteczkami. Kolejnym dzieckiem, szczęśliwie uratowanym dzięki Oknu Życia była Basia. Dziewczynka została odnaleziona 6 grudnia 2011 o godzinie 15:10. Basia została oddana przez matkę zaraz po porodzie. O dwojgu uratowanych dzieciach wiadomo, że zostały zaadoptowane przez rodziny zastępcze. Pielęgniarka z Przychodni EPIONE na temat Okna Życia wypowiadała się w bardzo ciepłych słowach. Cieszyła się, że w miejscu, w którym pracuje ratuje życie noworodków. To tylko i aż dwoje uratowanych dzieci.

Bibliografia

Okna Życia w Polsce, [1] [dostęp: 04.05.2015]; Okno Życia jako łódź ratunkowa, [2] [dostęp: 04.05.2015].