Nowak Alfons

Z e-ncyklopedia

Nowak Alfons (1904-1942)

Urodził się 21 listopada 1904 w Dakowach Mokrych, pow. Grodzisk, w archidiecezji poznańskiej. Był synem pracownika magistrackiego Michała i Matyldy z d. Wessołek. Gimnazjum ukończył w Inowrocławiu, gdzie 15 czerwca 1923 uzyskał świadectwo dojrzałości. Przez pierwsze dwa lata pomaturalne był klerykiem poznańskiego seminarium duchownego. Potem zgłosił się do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i po ukończeniu studium na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego przyjął 24 czerwca 1928 święcenia kapłańskie.

Na równi z innymi neoprezbiterami pełnił najpierw zastępcze obowiązki duszpasterskie w Raszczycach i Mysłowicach. 1 września 1928 objął stanowisko wikarego i katechety w Bielsku (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). Do parafii bielskiej należały wówczas jeszcze Mikuszowice i Bystra oraz Aleksandrowice, Stare Bielsko i Wapienica. Praca duszpasterska zarówno w mieście przemysłowym jak też w okolicznych wsiach o różnym przekroju społecznym i narodowościowym przerastała siły młodego kapłana. Nerwowo załamany opuścił ks. Nowak w połowie stycznia 1932 roku Bielsko, aby udać się jako wikary do Katowic-Dębu. Pod koniec tegoż roku przeniósł się z woli władzy duchownej do Mysłowic, po półtora roku do Nowego Bytomia, we wrześniu 1935 roku do Świętochłowic, w kwietniu 1937 roku do Tych. Stamtąd przeszedł w styczniu 1939 roku do klasztoru franciszkańskiego w Miejskiej Górce, powrócił do domu rodzinnego w Inowrocławiu i tam pomagał w archidiecezji poznańskiej w duszpasterstwie aż do swego aresztowania przez gestapo (data aresztowania nieznana). 20 czerwca 1941 przewieziony został do obozu w Dachau, nr obozowy 26313, gdzie zginął 23 kwietnia 1942.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Alfonsa Nowaka; Martyrologium, s. 196; WD 1928, nr 7, s. 50; F. Maroń, Nekrolog, WD 1970, nr 8-9, s. 145; Weiler, s. 485.