Nagi Konstanty

Z e-ncyklopedia

Nagi Konstanty OFM (1913-1985), imię zakonne Placyd

Urodził się 29 stycznia 1913 w Wyrach w rodzinie Pawła i Marii z d. Szafron. Jego młodszy brat Wincenty także obrał drogę kapłaństwa. W 1934 roku wstąpił do franciszkanów w charakterze brata zakonnego i przyjął imię zakonne Salwator. Nowicjat I Zakonu rozpoczął 2 maja 1938 w Panewnikach. Habit przyjął z rąk ministra prowincjalnego o. Michała Porady. Profesję czasową złożył 6 maja 1939 w Panewnikach na ręce ministra prowincjalnego o. Antoniego Galikowskiego. Pracował jako introligator w Panewnikach, a w czasie wojny był furtianem w Rybniku (1940-1945). Po wojnie został skierowany do klasztoru w Opolu. Za radą administratora apostolskiego diecezji opolskiej ks. Bolesława Kominka, późniejszego kardynała i arcybiskupa wrocławskiego opuścił zakon z zamiarem kształcenia się na kapłana. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości ponownie wstąpił do franciszkanów już w charakterze kleryka. W 1948 roku rozpoczął nowicjat w Panewnikach przyjmując imię zakonne Arkadiusz. Wkrótce wystąpił z nowicjatu i przeniósł się do Wyższego Seminarium Duchownego diecezji opolskiej w Opolu. Tam ukończył studia filozoficzno-teologiczne i 20 czerwca 1954 przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa częstochowskiego Zdzisława Golińskiego. Już w 1955 roku został proboszczem najpierw w Kępnicy (1955-1959), a następnie w Graczach (1960-1965). W 1965 roku jeszcze raz wstąpił do franciszkanów. Nowicjat rozpoczął 25 listopada 1965 w Osiecznej przyjmując imię zakonne Placyd. Habit przyjął z rąk ministra prowincjalnego o. Teofila Zawiei. Profesję czasową złożył również w Osiecznej na ręce tego samego ministra. Profesję wieczystą złożył 6 maja 1970 w Panewnikach na ręce ministra prowincjalnego o. Bernardyna Grzyśki. Przebywał w różnych klasztorach w charakterze rekolekcjonisty i stacjonariusza. Chętnie spieszył z pomocą duszpasterską do różnych parafii, szczególnie na terenie diecezji opolskiej i katowickiej. Od 1981 roku aż do śmierci należał do klasztoru w Panewnikach. Był lubianym spowiednikiem braci kleryków. Przez całe życie odznaczał się franciszkańską pogodą ducha. Napisał sporo wierszy z różnych okazji. Zmarł nagle w klasztorze panewnickim 2 października 1985. Koncelebrowanej Mszy św. pogrzebowej przewodniczył i homilię wygłosił pomocniczy biskup opolski Jan Bagiński. Spoczął w kwaterze franciszkanów na cmentarzu panewnickim w Ligocie.

Bibliografia

[1] (dostęp: 5.08.2016).