Motyka Alojzy

Z e-ncyklopedia

Motyka Alojzy SVD (1914-2005)

Urodził się 16 czerwca 1914 w Chwałowicach. 15 września 1925 został przyjęty do gimnazjum werbistowskiego, a po roku - ponieważ werbiści nie prowadzili w Rybniku pełnego gimnazjum - przeniósł się na cztery lata do Górnej Grupy na Pomorzu. Ostatnie dwa lata (1931-1933) kontynuował naukę gimnazjalną w Rybniku i tu zdobył maturę. W 1933 roku pojechał do Austrii, gdzie w St. Gabriel k. Wiednia podjął naukę w studium filozoficzno-teologicznym. Tam odbył dwuletni nowicjat i studia filozoficzne. W 1936 roku otrzymał skierowanie na studia teologiczne do Rzymu. Nie dane mu było jednak ich ukończyć: po pół roku ze względów zdrowotnych musiał je przerwać, gdyż nie odpowiadał mu klimat rzymski. Przełożeni skierowali go do Szwajcarii, gdzie górski klimat powoli przywrócił mu zdrowie. Po 20 miesiącach mógł na nowo podjąć studia teologiczne, tym razem w St. Gabriel. 24 sierpnia 1939 grupa 26 polskich kleryków-werbistów (w tym dwóch wyświęconych kapłanów) opuściła pośpiesznie Austrię, by z chwilą wybuchu wojny nie dostać się do niemieckich obozów internowania lub koncentracyjnych, przed czym przestrzegał ich polski konsul w Wiedniu. Zatrzymali się w Holandii, gdzie podjęli studia teologiczne. Tam 16 czerwca 1940 Alojzy Motyka przyjął święcenia kapłańskie. Lata pobytu w Holandii, to czas niemieckiej okupacji i zarazem lata ukrywania się. Pierwszy rok po święceniach brał udział w rocznym kursie pastoralno-misyjnym u kapucynów. W następnych latach (1942-1945) mieszkał w Steyl i był kapelanem sióstr Benedyktynek od Nieustającej Adoracji Najświętszego Sakramentu w Tegelen. Równocześnie mógł studiować w Roermond matematykę. Gdy tylko skończyła się wojna, w lipcu 1945 roku, włączył się do pracy duszpasterskiej wśród Polaków w Niemczech, którzy wywiezieni tam do prac przymusowych albo po przejściu różnych obozów, nabierali sił i zastanawiali się nad swoją przyszłością. Począwszy od września 1946 roku uczył łaciny i matematyki w Prywatnym Gimnazjum Męskim Księży Misjonarzy Słowa Bożego w Górnej Grupie. Następnie podjął się pracy duszpasterskiej w Płoskini (1951-1954) i Tolkowcu (1957-1958). W seminarium misyjnym w Pieniężnie był rektorem domu (1963-1966) i prefektem kleryków (1972-1980). Przez wiele lat należał do rady prowincjalnej, w której pełnił obowiązki sekretarza rady. Uczestniczył także w kilku kapitułach prowincjalnych. We wrześniu 1979 roku wybrano go do rady kapłańskiej diecezji warmińskiej. Po 31 latach pobytu w Pieniężnie przełożeni przenieśli go w sierpniu 1980 roku do Raciborza na stanowisko kapelana w klasztorze Sióstr Służebnic Ducha Świętego w Annuntiacie. Przez 18 lat służył siostrom, ucząc m.in. młodsze z nich podstaw języka łacińskiego i niemieckiego oraz historii Kościoła. Od 8 grudnia 2003 rozpoczął odprawianie Mszy św. na wózku inwalidzkim, przez siostrę pielęgniarkę był przywożony do kaplicy. Przez długi czas przyjeżdżał także na nabożeństwa czy nieszpory. Mszę św. odprawiał prawie do samego końca. Zmarł 26 marca 2005. Pochowany został w Raciborzu.

Bibliografia

"Misjonarz" 2005, nr 9.