Marynus II (zm. 946), papież
W spisach bywa mylony z Marcinem III. Marynus II był Rzymianinem. Zanim objął tron papieski był kardynałem-prezbiterem kościoła pw. św. Cyriaka. Nie zachowały się informacje dotyczące jego wcześniejszego życia i pochodzenia. Urząd papieski objął za sprawą Alberyka II ze Spoleto, który w tym czasie rządził Rzymem i mianował papieży. Faktyczne panowanie w państwie należało do Alberyka, dlatego Marynus unikając konfliktu z władcą świeckim umiejscowił swoją działalność w obrębie spraw kościelnych. Troszczył się szczególnie o odnowę duchowieństwa. Angażował się też w dzieło odbudowy kościołów i pomoc najuboższym. Akty wydawane przez Marynusa dotyczą w większości rutynowych spraw administracyjnych. Papież nie miał zwyczaju wikłać się w miejscowe spory, ale brał udział w prowadzonych przez skłócone strony negocjacjach. Uniemożliwił biskupowi Kapui Sicusowi zajęcie Monte Cassino, potwierdził też przywileje tego opactwa, potwierdził również nominację Fryderyka, arcybiskupa Moguncji na wikariusza papieskiego, który zyskał tym samym prawo do zwoływania synodu, walki z nadużyciami wśród duchowieństwa i rozstrzygania sporów między zakonnikami i klerem we Francji i w Niemczech. Nie jest znana dokładna data śmierci Marynusa II. Został pochowany w Bazylice Świętego Piotra.
Bibliografia
J.N.D. Kelly, Encyklopedia papieży, Warszawa 2006; K. Dopierała, Księga papieży, Poznań 1996, s. 118.
