Martius Walenty

Martius Walenty Antoni (Valentinus Antonius) (ok. 1653-?), proboszcz w Czechowicach

Urodził się ok. 1653 w Jeżowej k. Olesna. Filozofię i teologię moralną studiował w konwikcie (alumnacie) w Ołomuńcu. Święcenia kapłańskie przyjął 24 września 1678 w Nysie. Po święceniach przez rok był wikarym w Lublińcu, kolejny rok spędził jako kapelan w pobliskim Lubecku, a następnie przez siedem lat był kapelanem zamkowym w Bronowie. Od 31 stycznia 1687 był proboszczem w Czechowicach w dekanacie bielskim w archidiakonacie opolskim. Według akt wizytacyjnych cieszył się dobrą opinią wśród wiernych, a także uznawany był za gorliwego i oczytanego kapłana. Dzięki czemu zapewne, podczas jego urzędowania, nawróciło się na katolicyzm osiem osób. Najważniejszą spuścizną jego proboszczowania było wybudowanie nowego, murowanego kościoła pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Budowę rozpoczęto 15 czerwca 1722, zakończono w 1729, zaś konsekrowano ok. 1736. Budowlę w dużym stopniu sfinansował również proboszcz Martius, ofiarowując na ten cel 3000 florenów.

Bibliografia

Schematismen.1724 und 1738, s. 157; Katalog duchowieństwa diecezjalnego i zakonnego na podstawie ksiąg święceń biskupów wrocławskich 1650 – 1810/12, s. 324; J. Londzin, Kościoły drewniane na Śląsku Cieszyńskim, z pośmiertnych zapisków Autora przejrzał, uzupełnił i do druku przygotował R. Tomanek, Cieszyn 1932, s. 58-59; F. Maroń, Parafia górnośląska w pierwszym ćwierćwieczu XVIII w., SSHT 5 (1972), s. 155-156.