Kornas Eryk

Kornas Eryk OFM (1917-1997), imię zakonne Konrad

Urodził się 5 maja 1917 w Chorzowie Batorym. Jego rodzicami byli Ludwik i Anna z d. Pawlik. Po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczął naukę w szkole średniej, w Małym Seminarium Ojców Franciszkanów w Kobylinie, które ukończył w maju 1936 roku. Na początku lipca 1936 roku wstąpił w Wieluniu do Prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych ‑ Franciszkanów i przyjął imię zakonne Konrad. Po ukończeniu nowicjatu rozpoczął studia filozoficzno‑teologiczne przerwane wybuchem II wojny światowej. Jako kleryk został wcielony do wojska. W czasie działań wojennych we Włoszech został ranny odłamkiem granatu w głowę. 7 lipca 1945 został zwolniony z II Korpusu Polskiego we Włoszech. Po opuszczeniu wojska udał się do klasztoru franciszkanów w Bolonii, gdzie kontynuował studia teologiczne, które ukończył w czerwcu 1947 roku. Święcenia diakonatu przyjął w Carpi k. Bolonii z rąk bp. Ermenegildo Focaccia, ordynariusza diecezji Jutse w Chinach. Święceń kapłańskich udzielił mu 1 lipca 1947 w bazylice katedralnej św. Piotra w Bolonii kard. Nasali Rocca. W październiku 1947 roku wrócił do kraju. Od maja do października 1948 roku był wikariuszem parafii św. Franciszka w Klimzowcu. Następnie, aż do czerwca 1952 roku był wikariuszem parafii Św. Ludwika Króla w Panewnikach. W tym czasie był także moderatorem Sodalicji Mariańskiej oraz Krucjaty Eucharystycznej. W okresie od 1952‑1953 był wicemagistrem nowicjuszy w Jarocinie i rekolekcjonistą w Kokoszycach. W latach 1953‑1956 był spowiednikiem w kościele klasztornym w Poznaniu i rekolekcjonistą u Sióstr Marianek w Katowicach oraz Boromeuszek w Mikołowie. Wygłosił w tym czasie 4 serie rekolekcji dla Sióstr Franciszkanek od Pokuty i Miłości Chrześcijańskiej w Orliku. W okresie od 1956 do 1961 roku był magistrem nowicjatu w Osiecznej. Zarząd Prowincji uwzględnił prośbę o. Konrada i zwolnił go z tego obowiązku, z uwagi na daleko zaawansowany niedosłuch (70%). Rozpoczął leczenie w Szczawnie Zdroju, gdzie przebywał do końca czerwca 1962 roku. Od 25 sierpnia 1962 był kapelanem Sióstr Franciszkanek od Pokuty i Miłości Chrześcijańskiej przy Państwowym Domu Specjalnym dla Dzieci w Nowych Bielicach k. Koszalina (do końca 1970 roku), w Orliku (do 23.09.1972), w Czarnem (od 23.09.1972 do chwili śmierci, tj. 28.08.1997). Oprócz pracy duszpasterskiej jego pasją było tłumaczenie różnych tekstów. Przetłumaczył ponad 50 pozycji z języków: niemieckiego, włoskiego i łaciny. Tłumaczył teksty do filmów i przeźroczy. Na prośbę współbraci przetłumaczył wiele artykułów potrzebnych do prac naukowych. Zmarł w szpitalu w Człuchowie 28 sierpnia 1997. Pogrzeb odbył się na cmentarzu zakonnym Sióstr Franciszkanek od Miłości i Pokuty Chrześcijańskiej w Orliku k. Chojnic.

Bibliografia

[1] (dostęp: 24.07.2016).