Klimza Franciszek

Klimza Franciszek (1892-1975)

Urodził się 1 października 1892 w Dąbrówce Małej w rodzinie urzędnika kolejowego i kupca Józefa oraz Marii z d. Wieczorek. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Bogucicach. Po jej ukończeniu przez trzy lata uczył się w Katowicach zawodu cukiernika i piekarza. W latach 1910-1914 był uczniem Zakładu Naukowego Księży Salezjanów w Daszewie pod Stryjem. Od 1914 roku kontynuował edukację prywatnie we Fryburgu. Po wybuchu I wojny światowej został powołany do wojska pruskiego. W jego szeregach jako podoficer służył najpierw w 38 Pułku Piechoty w Kłodzku. Następnie był sanitariuszem we Wrocławiu i Lądku Zdroju. W 1917 roku przebywał na froncie we Włoszech, a rok później we Francji. Uczestniczył w walkach pod Izonzo, Pawią, Artois, Monchy, Bapaume, Duai, Arras, Albert i Scarpe. Po zakończeniu I wojny światowej uczęszczał na kurs maturyczny w Krakowie. Egzamin dojrzałości zdał w sierpniu 1920 roku w Bytomiu. Po maturze rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był pierwszym studentem teologii z Górnego Śląska na tej uczelni. W 1923 roku znalazł się w gronie alumnów tworzącego się w Krakowie Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego. Rok później poprosił Administratora Apostolskiego Polskiego Śląska ks. A. Hlonda o możliwość wyjazdu do Rzymu w celu pogłębienia studiów z dogmatyki i socjologii. Mimo poczynienia poważniejszych kroków w tej sprawie do wyjazdu jednak nie doszło. Święcenia kapłańskie przyjął 5 lipca 1925 w kościele pod wezwaniem NSPJ w Krakowie z rąk abpa Adama Stefana Sapiehy.

Jako wikariusz duszpasterzował najpierw w parafiach: MB Różańcowej w Chropaczowie, Narodzenia NMP w Pszowie, Krzyża Świętego w Siemianowicach Śląskich, św. Józefa w Rudzie i św. Józefa w Królewskiej Hucie. W okresie wakacyjnym 1934 roku powierzono mu prowadzenie tymczasowego duszpasterstwa w klasztorze oo. bonifratrów w Cieszynie. Potem znów w charakterze wikariusza pracował w parafii św. Anny w Janowie.

W 1932 roku zdał egzamin proboszczowski. Jego ówczesny proboszcz ks. J. Skrzypczyk w wymaganym świadectwie moralności scharakteryzował ks. Klimzę jako człowieka poważnego i dojrzałego. Dziekan dekanatu królewsko-huckiego ks. J. Czempiel dodał, że żyje po kapłańsku i spełnia swoje obowiązki sumiennie. W 1935 roku bp Adamski mianował go proboszczem w parafii św. Mikołaja w Warszowicach. Przeprowadził tam remont miejscowego kościoła, wprowadzając do niego elektryczność. Ponadto odnowił probostwo, dom parafialny i organistówkę. W marcu 1939 roku erygował w parafii Parafialną Akcję Katolicką.

Po wyjeździe z kraju ks. T. Reginka w grudniu 1939 roku został mianowany substytutem w parafii MB Bolesnej w Rybniku, gdzie przebywał przez cały okres okupacji hitlerowskiej. W latach 1945-1955 był administratorem w parafii św. Apostołów Mateusza i Macieja w Brzeziu nad Odrą. 5 grudnia 1955 otrzymał nominację na kuratusa, a rok później na administratora w parafii św. Antoniego w Rybniku. Od 1957 roku jako emeryt mieszkał na prebendzie w Mysłowicach. Zmarł 23 grudnia 1975 w Aachen w Niemczech. Został pochowany w Rybniku.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Franciszka Klimzy; Schematyzm 1925-1977; WD 1926, nr 8, s. 53; 1929, nr 6, s. 54; 1935, nr 2, s. 166; 1976, nr 11, s. 260 a; Olszar, Duchowieństwo, s. 497; Grajewski, Wygnanie, s. 221; J. Żurek, Ruch "księży patriotów" w województwie katowickim w latach 1949-1956, Warszawa-Katowice 2009, s. 83, 289.