Klemens II

Klemens II (zm. 1046), papież

Hrabia Suitger urodził się w Morsleben jako syn hrabiego Konrada. Pochodził ze szlacheckiego rodu saskiego. Był hrabią Morsleben i Homburga. Pełnił funkcję kanonika katedralnego w Halberstadt. W 1032 roku otrzymał nominację na kapelana arcybiskupa bamberskiego Hermana II, a w 1038 roku – na kapelana króla Cesarstwa Niemieckiego. W 1041 roku został arcybiskupem Bambergu. Jako biskup diecezjalny brał udział w synodach w Sutri i w Rzymie. Synody zostały zwołane na wniosek Henryka III, gdzie pozbawiono urzędu trzech papieży: Benedykta IX, Sylwestra III i Grzegorza VI. W ten sposób rozwiązano problem schizmy kościelnej.

24 grudnia 1046 został wybrany papieżem z inicjatywy króla Henryka III, zachowując urząd biskupi w Bambergu. Następnie ukoronował Henryka III na cesarza, przyznając mu możliwość ingerencji w politykę Stolicy Apostolskiej i godność patrycjusza Rzymu. W celu podjęcia walki przeciwko klerogamii oraz symonii zwołał w 1047 roku synod w Rzymie. Nałożył pokutę biskupom, którzy otrzymali urząd dzięki symonii. Księża, otrzymawszy święcenia z rąk biskupów symonistów w sposób świadomy, musieli odbyć karę w formie 40 dni pokuty. Działając wspólnie z cesarzem niemieckim, Klemens II zwalczał małżeństwo księży. Zaostrzono też kary za kupowanie urzędu. Za jego czasów poprzez wzrost autorytetu biskupa Rzymu narodziła się nowa epoka papiestwa. Ponadto papież potwierdził zwyczaj nadawania urzędu kościelnego – ceremonia ustanawiania urzędu przez władzę świecką, poprzedzona uroczystością święceń biskupich. Przez swoje działania reformatorskie Klemens II mocno naraził się opozycji i musiał opuścić Rzym, osiadając w klasztorze św. Tomasza w Pesaro.

Zmarł 9 października 1046 roku. Istnieją przypuszczenia, że został otruty. Został pochowany w katedrze w Bambergu.

Bibliografia

R. Fischer-Wollpert, Leksykon papieży, Kraków 2000, s. 48-49; K. Dopierała, Księga papieży, Poznań 1996, s. 137-138.