Kapliczki - historia

Gotycka katedra, przydrożna kapliczka, krzyż ... to nic innego, jak tylko znak najgłębszej ludzkiej aspiracji, tęsknoty i woli oraz sakralna przestrzeń przyjaźni pielęgnowanej z Bogiem i ludźmi. W kulturze ludowej i pobożności, przez wieki, pielęgnowaną była świadomość, że kapliczki i krzyże chronią miejscową ludność przed zarazą, morowym powietrzem, pożarem, powodzią... Postrzegane w całej ich liczbie, kapliczki i krzyże stanowiły dla miasta, wioski i osady swego rodzaju niewidzialny mur obronny - twierdzę zewnętrzną (por. św. Teresa Wielka).

Kapliczki są nierozerwalnymi fragmentami pejzażu polskich wsi i miast. Są wznoszone na chwałę Bożą, dla wspomnienia różnych wydarzeń, w podziękowaniu za uratowane życie, przywrócenie do zdrowia, za wysłuchanie próśb a także stawiane są w miejscach tragicznych wydarzeń. Przypisywana jest im moc chronienia domu przed złem. Krąży wokół nich wiele legend. Jednak czasem ludzie zapominają o nich, kapliczki i krzyże ulegają zniszczeniu, zarastają chwastami a nawet zdarza się, że są profanowane (np. krzyż na rozstaju dróg w lesie). W czasie II wojny światowej usunięto na polecenie władz niemieckich polskie napisy i zastąpiono je tabliczkami z napisami w języku niemieckim.

Bibliografia

Opracowanie własne, JM