Iampridem nobis

Z e-ncyklopedia

Pap. Leon XIII - encyklika Iampridem nobis

pap. Leon XIII

Encyklika Leona XIII „Iampridem nobis” została ogłoszona 6 stycznia 1886. Jest skierowana do biskupów niemieckich. Leon XIII napisał ją, z dwóch powodów. Po pierwsze - aby wyrazić swoją radość z powodu wierności katolików niemieckich, którzy nie odeszli od Kościoła mimo prześladowań ze strony rządu w czasie tzw. kulturkampfu; po drugie - aby przypomnieć biskupom, że wszystkie kwestie dotyczące seminariów podlegają ich władzy.

Encyklika pap. Leona XIII „Iampridem nobis” składa się z ośmiu części i 17 paragrafów. W pierwszych dwóch papież wyraża swoje uznanie wierności katolików niemieckich, w kolejnej - trzeciej - mówi o staraniach papieża na rzecz zniesienia ustaw uderzających w niemiecki Kościół. W czwartej Leon XIII pisze o hierarchicznej strukturze kościoła. W piątej części papież przypomina biskupom, że to im podlega kształcenie alumnów. Szósta część mówi o tym, że podporą dla władzy jest nauka Kościoła. Przedostatnią część zajmują misjonarze. Encyklikę zamykają zalecenia papieża dla biskupów niemieckich.

Pierwsze dwie części - jak już wspomniano powyżej - to wyraz uznania papieża dla katolików w Niemczech. Papież pisze, że docenia starania biskupów o to, aby wierni trwali w Kościele mimo niekomfortowej sytuacji politycznej. Papież Leon XIII raduje się tym, że katolicy niemieccy słuchają nauczania biskupów oraz że ich dyscyplina i solidarność są coraz silniejsze. Dalej papież ubolewa nad tym, iż porozumienie pomiędzy Stolicą Apostolską a Królestwem Prus zostało narażone na ogromne trudności, a to z racji ustaw, które stawiają wiernych Kościoła niemieckiego w trudnej sytuacji, bo spowodowały gwałtowny spadek liczby kapłanów i przyłączenie się niektórych ludzi do starokatolików. Mimo tych przeszkód i trudności katolicy niemieccy pozostali wierni swojej wierze - a to daje powód do radości.

W trzecim rozdziale encykliki Leon XIII mówi o staraniach Stolicy Apostolskiej o to, aby zostały zniesione wszelkie ustawy, które krępują niemiecki Kościół. Papież zapewnił, że czyni wszystko, aby z ustaw zostało usunięte to, co jest sprzeczne z nauką Kościoła - bo to jest jego misją. Leon XIII poczuwa się do tego, aby bronić praw ustawionych przez Boga - a więc tego, co święte.

Czwarty rozdział mówi o hierarchicznej strukturze Kościoła, którą ustanowił sam Chrystus i z tego powodu nie wolno jej nikomu znosić. Papież przypomina, że Chrystus nakazał, aby władza Kościoła była wolna i niezależna od żadnej innej władzy. Zaś władza biskupów zakłada posłuszeństwo duchownych wobec nich: kapłani są bowiem tak dodani do Biskupa jak struny do cytry - pisze papież.

Część piąta to z kolei przypomnienie papieża biskupom niemieckim, że to do nich należy troska o formację kandydatów do kapłaństwa. To oni sami mają nauczać tych, których powołał Pan. Zdaniem papieża, to nie jest łatwe zadanie, zaś formacja alumnów jest bardzo ważna, dlatego biskupi powinni starać się o to, aby kapłani byli jak najlepiej wykształceni i aby byli wzorem świętości. Papież argumentuje, że od najdawniejszych lat biskupi dokładali wszelkich starań, aby dawać Kościołowi kapłanów świętych i wykształconych.

Na początku szóstej części (nauka Kościoła jest podporą dla władzy) papież zaznacza, że dokumenty biskupów nie odbierają władzy godności i zakresu, ale z nich wypływają dobra dla pożytku publicznego. Następnie wymienia zasady, które dotyczą obowiązków wobec władzy świeckiej. Potem mówi, że wraz ze wzrostem współpracowników biskupów zwiększy się liczba tych, do których należy wydawanie dokumentów tak zbawiennych dla ludzkiej społeczności. Jednocześnie kościoły parafialne mogły by być powierzone opiece wypróbowanych kapłanów,a tego ludzie tak bardzo domagają się. Kolejno, Leon XIII zwraca uwagę biskupów na problem robotników i podkreśla znaczenie obecności przy nich Kościoła.

Przedostatni rozdział mówi o misjach i misjonarzach. Papież zaznacza, że głoszenie Ewangelii tym, którzy jej nie znają jest zadaniem Kościoła, a nie państw prowadzących podboje. Leon XIII stwierdza, że duże znaczenie dla pozyskania umysłów i zjednania woli surowych i niewykształconych narodów posiada szybkie nauczanie ich zbawiennych zasad religii oraz doprowadzenie ich do rozeznania prawdy i dobra (…).

Ostatni już rozdział to zachęta i wezwanie do modlitwy, miłości braterskiej i nieustannej łączności ze Stolicą Apostolską.

Tekst dokumentu: Papież Leon XIII - encyklika Iampridem nobis z 6 I 1886