Hozjusz Stanisław

Z e-ncyklopedia

Hozjusz Stanisław (1504-1579)

Urodził się w 1504 roku. Był biskupem chełmińskim, od 1551 roku warmińskim, a w 1561 roku został kardynałem. Studiował w Krakowie, Bolonii i Padwie. Był jednym z czołowych przywódców kontrreformacji w Polsce. Krytykował reformację, zwalczał ją również poprzez wydawanie swoich dzieł polemicznych. W 1551 roku, na synodzie prowincjalnym w Piotrkowie, przyjęto opracowane przez Hozjusza Confessio fidei Catholicae Christianae (Wyznanie wiary katolickiej chrześcijańskiej). Confessio zostało opublikowane, a później było wielokrotnie wznawiane oraz tłumaczone na inne języki. Hozjusz prowadził ożywioną korespondencję z licznymi duchownymi i magnatami, poruszając w swoich listach tematykę wiary i religii.

W latach 1558 – 1563 przebywał w Rzymie i brał aktywny udział w końcowych pracach soboru trydenckiego (1545-1563). W 1564 roku przyczynił się do zatwierdzenia przez Zygmunta II Augusta uchwał soborowych. Przeciwstawiał się zwołaniu soboru narodowego i koncepcji utworzenia kościoła narodowego w Polsce. Chcąc przeciwstawić się prądom reformacji sprowadził do Polski jezuitów, a w 1565 roku założył w Braniewie pierwsze kolegium jezuickie (Collegium Hosianum). Opornych innowierców usuwał z granic swej diecezji bądź pozbawiał ich urzędów. Jako biskup warmiński przewodniczył stanom pruskim i przyczynił się do umocnienia wpływów polskich na terenach Prusów Książęcych. W 1569 roku na stałe osiadł w Rzymie, tam również zmarł w 1579 roku.

Bibliografia

Encyklopedia szkolna PWN Historia, Warszawa 1997, s. 233-234; K.R. Prokop, Kardynał Stanisław Hozjusz, Kraków 2008.