Hilary I

Hilary I (415-468), papież

Na urzędzie papieskim pozostawał w latach 461-468.

Urodził się w 415 roku na Sardynii. Za pontyfikatu Leona I Wielkiego został mianowany rzymskim archidiakonem i jako legat papieski brał udział w synodzie w Efezie (449). Zaprotestował tam przeciwko usunięciu patriarchy Konstantynopola, Flawiana. Za jego energiczną obronę naraził się nawet na niebezpieczeństwo śmierci.

Po śmierci Leona I Wielkiego został wybrany papieżem 19 listopada 461. Działając w duchu swego poprzednika stał nieugięcie przy prawach stolicy rzymskiej i podkreślał prymat rzymskiego biskupa. Próbował uporządkować Kościół od strony administracyjnej, zapobiegał przekroczeniu kanonów kościelnych w Kościele galijskim i hiszpańskiej prowincji Tarragonie. Stał w opozycji do arianizmu, przeciwstawiał się utworzeniu w Rzymie gminy ariańskiej, a także bronił przed napływem innych sekt.

Pontyfikat Hilarego I był dla Rzymu okresem pokoju. Papież hojnie przyozdabiał katolickie świątynie srebrem i złotem oraz dziełami sztuki. W Rzymie wybudował m.in. klasztor i Bazylikę św. Wawrzyńca za Murami, a także kaplicę św. Jana Ewangelisty przy baptysterium na Lateranie oraz kaplicę św. Jana Chrzciciela.

Zmarł 29 lutego 468. Został pochowany w Bazylice św. Wawrzyńca za Murami.

Bibliografia

F. Seppelt, K. Loffler, Dzieje papieży - od początków Kościoła do czasów dzisiejszych, t. I, Poznań 2000, s. 76; R. Fischer-Wollpert, Leksykon papieży, Kraków 1990, s. 30.