Haroński Leon

Z e-ncyklopedia

Haroński Leon (1899-1940)

Haronski Leon.jpg

Urodził się 5 września 1899 w Królewskiej Hucie (Chorzów) w rodzinie stolarza i strażaka Józefa i Berty z d. Król. W 1914 roku został przyjęty do Niższego Seminarium Duchownego Księży Misjonarzy w Nowej Wsi k. Krakowa. Pod koniec I wojny światowej został wcielony do wojska i musiał przerwać naukę. Po wojnie pracował jako nauczyciel języka polskiego w Gierałtowicach, Knurowie i Przyszowicach. Włączył się też w czynną pracę plebiscytową. Po głosowaniu zgłosił się jako hospitant do klasycznego gimnazjum w Krotoszynie. 9 czerwca 1922 zdał egzamin dojrzałości. Potem przez rok pracował w dyrekcji kopalń w Knurowie.

W 1923 roku został przyjęty do Wyższego Seminarium Duchownego w Kielcach. 6 października 1924 przeniósł się do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. 24 czerwca 1928 przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako wikariusz w parafiach: św. Katarzyny w Czechowicach (obecnie diecezja bielsko-żywiecka) oraz Jedłowniku (od 1928 roku - do 19 kwietnia 1929), Radzionkowie (20 kwietnia 1929 - 12 lipca 1930), Bieruniu Starym (13 lipca 1930 - 5 września 1932). Następnie pomagał w pracy duszpasterskiej w Niedobczycach, Dębieńsku i Brzezinach. 26 sierpnia 1933 został mianowany administratorem w Lesznej Górnej.

W pierwszych dniach października 1939 roku został aresztowany. Przebywał w obozach w Nieborowicach, Gliwicach i Rawiczu. 16 października 1939 został umieszczony w obozie w Buchenwaldzie, gdzie pracował w kamieniołomach. 21 lutego 1940 został pobity przez obozowego fryzjera. W wyniku ran trafił na izbę chorych. Zmarł 22 lutego 1940 prawdopodobnie uśmiercony zastrzykiem fenolu.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Leona Harońskiego; Schematyzm (1929-1938); F. Maroń, Nekrolog, WD 1969, nr 11-12, s. 187; Martyrologium, s. 178; Represje wobec duchowieństwa, s. 16, 58, 259; WD 1928, nr 7, s. 50; 1928, nr 12, s. 83; 1929, nr 1, s. 15; 1930, nr 8, s. 92; E.Wichura-Zajdel, W dziejów duchowieństwa śląskiego w czasie wojny, Warszawa 1968, s. 63-64.