Dyskusja:Leon III

Leon przyszedł na świat w rzymskiej, ubogiej rodzinie. Jego ojcem był Azupiusz, a matką Elizabeth. Był pracownikiem kurii rzymskiej. Został skarbnikiem posługującym u swojego poprzednika Hadriana I. W momencie wyboru na papieża był kardynałem prezbiterem. Początek jego pontyfikatu datuje się na 27 grudnia 795 roku. Został konsekrowany zaraz po wyborze. W ówczesnych czasach Rzym zabiegał o dobre relacje z państwem Franków. Leon III poczynił bardzo odważny krok. Posłał do Karola Wielkiego, władcy Franków klucze zamykające kraty do grobu św. Piotra i sztandar Rzymu, tym samym uznając władzę frankijskiego króla. Decyzja papieża spotkała się z krytyką. Lud zaczął spiskować przeciwko niemu. Podczas procesji drogi krzyżowej znieważano go, a nawet ktoś z prześladowców przewrócił biskupa Rzymu. Przeciwko Leonowi III zawiązano ostateczny spisek. W zamierzeniach spiskowców było oślepienie papieża i wyrwanie mu języka. Porwano go 25 kwietnia 799 roku. Schwytano, pozbawiono urzędu i zamknięto w klasztorze. Jego ciało nie uległo jednak tak ogromnemu okaleczeniu. Udało mu się zbiec. Jedyne rany jakie zostały mu zadane to te od cięcia brzytwą na twarzy. Udał się do Paderborn, gdzie znalazł schronienie. Karol Wielki wstawił się za papieżem, który został oskarżony o cudzołóstwo i wiarołomstwo. Z pomocą eskorty króla Leon powrócił do Rzymu. 1 grudnia 800 roku Karol Wielki uczestniczył w synodzie, który miał zbadać oskarżenia przeciwko Głowie Kościoła. 23 grudnia składając uroczystą przysięgę na Ewangelię w bazylice św. Piotra, na wzór swoich poprzedników Leon oczyścił się z zarzutów. Na skutek procesu wszyscy oskarżający papieża zostali skazani na śmierć. 25 grudnia biskup Rzymu podczas uroczystej mszy koronował Karola Wielkiego na cesarza rzymskiego. Złożył władcy Franków hołd wyrażając go przyklęknięciem. Gest ten spowodował, że nastąpiło polityczne rozdzielenie kościoła wschodniego od zachodniego. Akt ten nadawał Karolowi władzę nad wszystkimi państwami Europy. Papież zaś zyskał władzę koronacji. Każdy cesarz od tego momentu musiał udawać się do Rzymu, aby zostać ukoronowanym. Dzięki koronacji Wielkiego na cesarza powróciło w sposób symboliczny dawne imperium. Figurowało ono pod nazwą Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Papież wraz z nowym cesarzem stanęli przed dużym wyzwaniem. Musieli stawić czoła adopcjanizmowi, czyli doktrynie, która głosiła, że Jezus Chrystus nie był naturalnym Synem Boga, lecz przybranym. Ukrócili jednak ten nurt i nie pozwolili na rozpowszechnianie się herezji. Po śmierci władcy Franków papież odzyskał swobodę, która była mu ograniczana. Przejął władzę sądowniczą w Rzymie i w Państwie Kościelnym. Leon III okazał się gorliwym pasterzem. Z wielką troską zajmował się ludźmi ubogimi. Był zorganizowanym administratorem. To za jego pontyfikatu odnowiono wiele rzymskich kościołów. Wystawił dużo gmachów. Przyczynił się do uporządkowania hierarchii w urzędach.

Jednakże medal ma dwie strony. Oprócz zasług dla Rzymu i całego Kościoła na temat papieża Leona III krążą nieprzychylne plotki. Uważa się bowiem, że za jego pontyfikatu i kolejnych następców wiele klasztorów przekształciło się w zgromadzenia homoseksualne, a zakony w domu publiczne w których, jeżeli dochodziło do narodzin dziecka popełniało się zbrodnie dzieciobójstwa. Są to fakty poparte odzewem Kościoła, który w 836 roku na synodzie w Aix-la-Chapelle debatował otwarcie na ów temat. Zostały podjęte próby zresocjalizowania oblicza Kościoła. Papież Leon III zmarł 12 czerwca 816 roku. Kanonizowano go w 1673 roku Kościół wspomina go 12 czerwca.