Drabik Bernard

Z e-ncyklopedia

Drabik Bernard (1927-1981)

Urodził się 11 sierpnia 1927 w Chorzowie. Był synem elektrotechnika Alfreda i Jadwigi z d. Poloczek. Do wybuchu wojny ukończył 5 klas szkoły podstawowej. Gdy był uczniem piątej klasy „Oberschule”, został we wrześniu 1944 roku zaciągnięty do wojska niemieckiego. Najpierw był w Nysie, a potem na froncie w łączności. W maju 1945 roku wrócił do domu. W tym samym roku wstąpił do II Państwowego Gimnazjum w Bytomiu, gdzie w 1948 roku zdał egzamin dojrzałości. Po maturze zgłosił się do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie.

10 listopada 1950 został aresztowany. Oskarżony został o to, że wraz z kolegami (H. Irek, H. Bobrzyński, J. Leichmann, St. Sierla, J. Gajdzik, A. Brzoza) od października 1949 roku do 10 listopada 1950 w Chorzowie należał do związku Sodalicji Mariańskiej, która to decyzją władz państwowych z dnia 5 sierpnia 1949 została rozwiązana. Było to przestępstwo przeciw 36 artykułowi dekretu z 13 czerwca 1946. W trakcie śledztwa ustalono, że Bernard Drabik miał być szefem jednej z trzech grup, z których składała się ta organizacja w Chorzowie. Do jego zadań miało naleć powiadamianie członków o mających się odbyć zebraniach. Jako okoliczność obciążającą uznano szkodliwość społeczną czynu, a jako łagodzącą - młody wiek oskarżonego oraz przyznanie się do winy. Rozprawa odbywała się przed Sądem Wojewódzkim w Katowicach. Wyrokiem z 28 kwietnia 1951 został skazany na 8 miesięcy więzienia.

Po ukończeniu studiów na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego przyjął 28 czerwca 1953 w kolegiacie Wszystkich Świętych w Krakowie święcenia kapłańskie z rąk bpa F. Jopa. Po święceniach kapłańskich pełnił zastępstwo wakacyjne w charakterze wikarego w rodzinnej parafii św. Barbary w Chorzowie, a od września 1953 roku przebywał w Instytucie dla Księży w Katowicach-Załężu. Od 14 lutego 1954 był wikariuszem w parafii św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach pełniąc jednocześnie funkcję katechety w Zawodowej Szkole Gospodarczej.

W 1957 roku zgłosił do Kurii gotowość podjęcia się budowy nowego kościoła w Świętochłowicach. Od 22 sierpnia 1957 objął placówkę wikariuszowską w Brzęczkowicach, a od 8 września 1961 zlecone mu zostało duszpasterstwo w parafii w Bziu Zameckim. W lutym 1981 roku z powodu zaawansowanej cukrzycy musiał udać się do szpitala. W kwietniu tegoż roku zwrócił się do biskupa z prośbą o zamianę modlitwy brewiarzowej na różańcową ze względu na pogarszający się stan wzroku. 8 czerwca 1981 doznał wylewu krwi do mózgu. Zmarł 17 czerwca 1981 w Szpitalu Górniczym w Jastrzębiu Zdroju. Pochowany został w niedzielę, 21 czerwca 1981, w Bziu.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Bernarda Drabika; Schematyzm 1953-1986; J. Pawliczek, Nekrolog, WD 1982, nr 1, s. 38-39; M. Kłakus, Drabik Bernard (hasło), [w:] Leksykon duchowieństwa represjonowanego.., t. 2, s. 59-60, Grajewski, Wygnanie, s. 115.