Depoix Brunon

Depoix Brunon (1876-1952)

Urodził się 7 września 1876 w Bielsku. Po ukończeniu szkoły ludowej, w latach 1888-1895 uczył się w wyższej szkole realnej w Gliwicach. Ze względu na trudne warunki materialne w rodzinie nie mógł kontynuować nauki w ramach gimnazjum, dlatego na krótko podjął pracę w banku. W 1895 roku wstąpił do Towarzystwa Jezusowego w Starej Wsi i odbył tam nowicjat. Egzamin dojrzałości zdał w 1900 roku w Chyrowie. W latach 1900-1903 studiował filozofię w Nowym Sączu, a w latach 1905-1909 – teologię w Krakowie. W międzyczasie, w ramach praktyki duszpasterskiej, był nauczycielem języków: niemieckiego, francuskiego i angielskiego w Zakładzie Naukowo-Wychowawczym Księży Jezuitów w Chyrowie. Święcenia kapłańskie przyjął 5 czerwca 1908 w Krakowie z rąk bpa Anatola Nowaka.

Po święceniach został skierowany do kolegium w Nowym Sączu. Prowadził tam wykłady z filozofii dialektyki, ontologii, kryteriologii i historii filozofii. Na przełomie lat 1910-1911 przebywał krótko w Tarnopolu. Od 1913 roku duszpasterzował w Cieszynie, gdzie pełnił również obowiązki nauczyciela filozofii oraz jako kaznodzieja, głosił rekolekcje w różnych parafiach Górnego Śląska. W 1920 roku na własną prośbę opuścił Zgromadzenie Księży Jezuitów i został inkardynowany do diecezji wrocławskiej. W tym samym roku został wikariuszem w parafii św. Małgorzaty w Bytomiu.

We wrześniu 1920 roku zdał egzamin proboszczowski. Po utworzeniu Administracji Apostolskiej Polskiego Śląska rozpoczął ożywioną korespondencję z ks. A. Hlondem. Wyrażał w niej gorące pragnienie pracy kapłańskiej w polskiej części Górnego Śląska. W lutym 1923 roku ks. Depoix otrzymał od kard. A. Bertrama dekret ekskardynacyjny z diecezji wrocławskiej, a kilka miesięcy później ks. A. Hlond mianował go katechetą w szkole powszechnej w Wirku-Nowej Wsi. We wrześniu 1924 roku otrzymał posadę katechety w Seminarium Nauczycielskim Żeńskim w Wirku-Nowej Wsi, gdzie przez pewien czas pełnił także funkcję zastępcy dyrektora. W 1924 roku otrzymał również nominację na Komisarza przy egzaminach z religii na kursach humanistyczno-pedagogicznych w Katowicach, Rybniku, Wirku-Nowej Wsi, Tarnowskich Górach i w Pszczynie.

W październiku 1928 roku bp A. Lisiecki mianował go moderatorem Sodalicji Mariańskich Szkół Średnich Żeńskich Diecezji Katowickiej. W styczniu 1930 roku rozpoczął posługę katechety w szkole wydziałowej i powszechnej w Skoczowie, a od 1 września 1939 kilka miesięcy później w szkole powszechnej nr 4 i nr 5 oraz w szkole wydziałowej w Czechowicach. Uczył także w szkole powszechnej w Dziedzicach. W okresie okupacji hitlerowskiej, od 1941 roku w charakterze wikariusza duszpasterzował w parafii NMP Wspomożenia Wiernych w Czechowicach (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do pracy katechetycznej. Zmarł 10 grudnia 1952 w Czechowicach i tam został pochowany.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Brunona Depoix; Schematyzm 1924-1947; WD 1930, nr 9, s. 100; 1953, nr 3-4, s. 44; Olszar, Duchowieństwo, s. 174; Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564-1995, opr. L. Grzebień, Kraków 1996, s. 123.