Cuda Jerzy

Cuda Jerzy (1940-2020), wykładowca akademicki

Urodził się 20 stycznia 1940 w Suchej Górze w bardzo religijnej rodzinie Jakuba i Klary z domu Olesch. Ojciec pracował na kopalni „Radzionków”, a matka zajmowała się domem. Miał starszego brata. Miał talent plastyczny, interesował się muzyką i językami obcymi. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Suchej Górze kontynuował naukę w II Liceum Ogólnokształcącym w Tarnowskich Górach. Egzamin maturalny zdał w 1958 roku i zgłosił się do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Pracę naukową z dogmatyki napisał na temat: Psychologia głębi a proces zbawczy człowieka. Święcenia diakonatu przyjął 8 marca 1964 w kaplicy Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Święceń kapłańskich udzielił mu bp Herbert Bednorz 14 czerwca 1964 w Katowicach. Po święceniach przez miesiąc przebywał w rodzinnej parafii, a następnie na zastępstwie wakacyjnym w Nierodzimiu (obecnie diecezja bielsko-żywiecka).

Pracę duszpasterską rozpoczął jako wikariusz w parafii św. Jacka w Stanowicach (1964-1967). Po trzech latach został skierowany na studia z teologii moralnej na Katolicki Uniwersytet Lubelski. Studia ukończył tytułem magistra teologii w zakresie teologii moralnej. Pracę magisterską zatytułowaną: Nadzieja chrześcijańska według nauki Soboru Watykańskiego II napisał pod kierunkiem ks. doc. Władysława Poplatka. Następnie kontynuował studia w Instytucie Katolickim w Paryżu (1971-1976), gdzie uzyskał stopień doktora teologii. Praca doktorska nosiła tytuł: Wierzący i niewierzący w świetle teologii nadziei.

Po powrocie do kraju został skierowany jako wikary do parafii św. Michała Archanioła w Orzegowie. W roku akademickim 1977/1978 biskup Bednorz zlecił mu wykłady z teologii moralnej i teodycei w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Ze względu na konieczność dojazdu na wykłady, został przeniesiony jako wikariusz do parafii Najświętszych Imion Jezusa i Maryi w Brynowie. Następnie został skierowany jako wikariusz kooperator do parafii św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach. Kontynuował pracę naukową, interesował się zagadnieniem ateizmu i przygotowywał się do zredagowania pracy habilitacyjnej z teologii fundamentalnej. Od 1989 roku przebywał w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego i Matki Bożej Częstochowskiej w Pszczynie. Był diecezjalnym cenzorem książek, członkiem Rady Naukowej Instytutu Teologiczno – Pastoralnego w Katowicach. Od 1995 roku był wykładowcą Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1999 roku napisał pracę habilitacyjną zatytułowaną: Praktyczno-społeczne kryterium wiarygodności objawionego sensu historii. Po utworzeniu Wydziału Teologicznego na Uniwersytecie Śląskim został adiunktem i profesorem UŚ. Kierował Zakładem Teologii Fundamentalnej. Zamieszkał w budynku Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Katowicach. Po przejściu na emeryturę przeprowadził się do Domu Świętego Józefa w Katowicach.

Zmarł 20 listopada 2020 w Domu Świętego Józefa w Katowicach w 81 roku życia i 57 roku kapłaństwa. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Suchej Górze (obecnie diecezja gliwicka).

Bibliografia

Ks. J. Kania, Nekrolog Kurii Metropolitalnej w Katowicach