Chwila Stanisław

Z e-ncyklopedia

Chwila Stanisław (1924-1980), proboszcz parafii Św. Piotra i Pawła w Katowicach

Chwila Stanislaw.jpg
grób na cmentarzu przy ul. Francuskiej

Urodził się 1 maja 1924 w Katowicach w rodzinie Józefa i Heleny z domu Śmigielska. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczęszczał do Niższego Seminarium Księży Salwatorianów w Mikołowie (1936-1939). Po wybuchu wojny kontynuował szkołę średnią w gimnazjum w Katowicach (1939-1942). W 1942 roku został wcielony do wojska niemieckiego; 9 lutego 1945 na terenie Francji dostał się do niewoli amerykańskiej. Do Polski wrócił w listopadzie 1945 roku. Po wojnie uczęszczał do gimnazjum w Katowicach i ukończył je egzaminem maturalnym w 1946 roku. Studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego i w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1951. W latach 1951-1952 odbył kurs pastoralny przeznaczony dla nowo wyświęconych księży w Katowicach-Załężu.

Pierwszą jego placówką duszpasterską była parafia Mariacka w Katowicach (24 czerwca 1951), następnymi: Bełk (9 sierpnia 1951), Tychy (28 sierpnia 1951), Świętochłowice (19 czerwca 1952 - 8 lipca 1952), Biertułtowy (28 sierpnia 1952). Po trzyletniej pracy w Biertułtowach (1952-1955) przeszedł na placówkę wikariusza w Istebnej (1955-1957; obecnie diecezja bielsko-żywiecka). W styczniu 1957 roku został ustanowiony katechetą w Technikum Górniczym i Budowy Maszyn w Rybniku. W latach 1958-1960 był ojcem duchownym w Niższym Seminarium im. św. Jacka w Katowicach. Po likwidacji tego seminarium przeszedł na stanowisko ojca duchownego w Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie, gdzie równocześnie uczył języka niemieckiego i wykładał teologię ascetyczną. Po odejściu ks. Franciszka Grudnioka przejął jego zadania jako główny ojciec duchowny alumnów i kleryków (1968-1972).

W styczniu 1972 roku został mianowany członkiem Komisji do Spraw Duchowieństwa I Synodu Diecezji Katowickiej. 1 sierpnia 1972 został ustanowiony proboszczem parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach. 13 czerwca 1972 objął w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie wykłady poświęcone posłudze konfesjonału (de poenitentia). Wchodził w skład Diecezjalnej Rady Kapłańskiej jako przedstawiciel proboszczów i grona członków Komisji do Spraw Dyscypliny Seminarium Duchownego. W 1976 roku został uhonorowany prałaturą. Pisywał do „Gościa Niedzielnego" artykuły popularyzujące tematykę dogmatyczną i pastoralną. Podejmował próby literackie i malarskie. Prowadził ożywioną korespondencję z zakresu poradnictwa duchowego.

W latach 1978-1980 wspomagał finansowo rodzącą się opozycję solidarnościową w Katowicach, chociaż przeciwstawiał się wciąganiu Kościoła do działań stricte politycznych, które usiłował na terenie parafii prowadzić lider ówczesnej opozycji - Kazimierz Świtoń. Jednocześnie wspomagał finansowo rodzinę K. Świtonia, która znajdowała się wówczas w trudnej sytuacji. Na ks. Chwilę donosił do UB jeden ze współpracowników przy kościele (osoba świecka) ps. Olek. Wieloletnia choroba spowodowana służbą w wojsku stała się na tyle poważna, że 30 czerwca 1978 złożył rezygnację z parafii katowickiej, ale bp H. Bednorz rezygnacji nie przyjął. Po krótkiej chorobie zmarł 18 kwietnia 1980, pochowany 20 kwietnia 1980 na cmentarzu przy ul. Francuskiej w Katowicach.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Stanisława Chwili; Schematyzm (1953-1981); J. Myszor, Chwila Stanisław (hasło), Słownik duchowieństwa, s. 69; Puchała, Duszpasterstwo akademickie, s. 60; Samodzielnie myśleć i wybierać (II), s. 94; Skworc, Budownictwo kościołów, s. 167.