Chodzidło Teofil

Chodzidło Teofil SVD (1909-1979)

Urodził się 30 września 1909 w Studzionce w rodzinie Stanisława i Zofii z d. Kojzar. Uczył się w szkole podstawowej w Studzionce (1917-1924), a następnie w werbistowskim gimnazjum w Górnej Grupie i liceum w Rybniku, zakończone zdaniem matury w Rybniku (1924-1932). W latach 1932-38 odbył nowicjat i studia filozoficzno-teologiczne w St. Gabriel, a w 1938 roku studia teologiczne na Gregorianum w Rzymie. W 1939 roku wyjechał do Szwajcarii, gdzie na uniwersytecie katolickim we Fryburgu Szwajcarskim specjalizował się w zakresie etnologii i religioznawstwa, a ponadto z archeologii i prehistorii oraz sanskrytu i gramatyki języków indoeuropejskich. Uzyskał doktorat na podstawie dysertacji Die Familie bei den Jakuten pisanej pod kierunkiem prof. W. Schmidta. Od 1942 roku pracował jako asystent i członek Instytutu Anthropos oraz współpracownik redakcji czasopisma "Anthropos", w którym obsługiwał dział Europy Wschodniej, Azji Centralnej i Północnej. W latach wojny opiekował się internowanymi polskimi żołnierzami w Szwajcarii. Po wojnie zaś pracował wśród warszawskich dzieci przebywających w Adelboden. W 1948 roku wrócił do Polski. W Seminarium Misyjnym w Pieniężnie wykładał teologię fundamentalną, religioznawstwo i etnologię (1948-1959), a ponadto teologię fundamentalną w Warmińskim Seminarium Duchownym w Olsztynie (1949-1958). W Pieniężnie objął na trzy lata funkcję prefekta kleryków (l954-1957). Pełnił też funkcję asystenta prowincjalnego (1957-1963) i duszpasterza parafii Radziejewo (1949-1957). W 1957 roku objął zajęcia naukowo-dydaktyczne na KUL-u jako zastępca profesora w katedrze historii religii, w ramach sekcji teologii fundamentalnej. W 1958 roku przeniósł się na stałe do Lublina. Pełnił obowiązki rektora Domu i wykładowcy na KUL-u. Habilitował się w 1973 roku na podstawie rozprawy Karagasi. Monografia etnograficzna ze szczególnym uwzględnieniem religii. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Ludowego, członkiem korespondentem Towarzystwa Naukowego KUL i Polskiego Towarzystwa Archeologicznego. Jest autorem haseł w Schweitzer-Lexicon oraz w pierwszych trzech tomach Encyklopedii Katolickiej; odznaczony został krzyżem kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974). W 1976 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Pieniężnie. Zmarł 6 lutego 1979 w Pieniężnie i tam został pochowany na cmentarzu klasztornym.

Bibliografia

J. Wydra, Studzionka. 700 lat parafii, Studzionka 2005, s. 35; Nurt SVD, nr 35 (1985), s. 95; Werbiści w Polsce, red. R. Malek, Pieniężno 1982, s. 87-89; E. Wyglenda, Chodzidło Teofil (hasło), [w:] Słownik biograficzny ziemi pszczyńskiej, s. 52.