Brejza Jerzy

Brejza Jerzy (1895-1978), proboszcz w Pawłowie

Urodził się 24 kwietnia 1895 w Pawłowicach w rodzinie Pawła i Franciszki. Po ukończeniu szkoły ludowej uczył się w gimnazjum w Bytomiu. W 1919 roku rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 23 kwietnia 1922 we Wrocławiu z rąk kard. A. Bertrama. Po święceniach został skierowany w charakterze wikariusza substytuta do parafii św. Jakuba w Sośnicowicach.

Następnie jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: św. Pawła w Nowym Bytomiu, św. Jana Nepomucena w Łagiewnikach, Krzyża Świętego w Siemianowicach i św. Ap. Piotra i Pawła w Świętochłowicach. Był ponadto kapelanem rezerwy Wojska Polskiego. W 1934 roku został mianowany administratorem, a następnie proboszczem (22 kwietnia 1934) w parafii św. Pawła w Pawłowie k. Zabrza. W parafii zasłynął najliczniejszym w dekanacie Kołem Krucjaty Eucharystycznej dzieci, skupiającym kilkaset członków.

Krótko przed wybuchem II wojny światowej wyjechał na urlop, ale po jego zakończeniu nie mógł już powrócić do swojej parafii. W okresie okupacji hitlerowskiej zastępował go ks. Eryk Dzieżok, a ks. Brejza przebywał do 1945 roku w Krakowie. Po zakończeniu wojny powrócił do Pawłowa. Przez kilka lat pełnił w dekanacie kochłowickim funkcję wicedziekana. W uznaniu zasług został uhonorowany tytułem radcy duchownego. W 1967 roku przeszedł w stan spoczynku i zamieszkał w rodzinnych Pawłowicach. Zmarł 1 lipca 1978 w Pawłowicach Śląskich. Został pochowany w Zabrzu-Pawłowie.

Bibliografia

Akta personalne ks. Jerzego Brejzy; Schematyzm 1924-1981; WD 1927, nr 7-8, s. 50; 1929, nr 6, s. 53; 1978, nr6-7, s. 150.