Boriński Karol

Z e-ncyklopedia

Boriński Karol (1879-1959), proboszcz w Orzegowie i Bełku

Borinski.jpg

Urodził się 26 stycznia 1879 w Krapkowicach. Był synem mistrza szewskiego Franciszka i Marianny z d. Mnich. Po ukończeniu szkoły ludowej i zdobyciu średniego wykształcenia w gimnazjum, rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym we Wrocławiu. Święcenia kapłańskie przyjął 21 czerwca 1904 we Wrocławiu z rąk kard. G. Koppa.

Jako wikariusz pracował w parafiach: Wszystkich Świętych w Gliwicach i św. Katarzyny w Sławięcicach. W 1912 roku został mianowany proboszczem w parafii św. Marii Magdaleny w Bełku. Równocześnie pełnił tutaj funkcję wizytatora szkół w Bełku, Stanowicach i Szczejkowicach. W czasie powstań i plebiscytu na Górnym Śląsku był oskarżany o sympatie proniemieckie, których wprawdzie nie krył, ale uważał, że miały one w dużej mierze charakter oszczerstwa i zniewagi. 26 grudnia 1933 mianowany proboszczem w parafii św. Michała Archanioła w Orzegowie. W latach 1945-1954 przebywał poza parafią chociaż zachował stanowisko proboszcza. W 1954 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł 7 stycznia 1959 w Branicach i tam został pochowany.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Karola Borińskiego; PAA 1924, s. 10; Schematyzm (1927-1955); Myszor, Historia diecezji, s. 111; Krzyżanowski, Kościół katolicki wobec mniejszości niemieckiej, s. 108, 110, 145; Macała, Duszpasterstwo a narodowość wiernych, s. 50, 130; J. Żurek, Ruch "księży patriotów" w województwie katowickim w latach 1949-1956, Warszawa-Katowice 2009, s. 282; WD 1959, nr 6-7-8, s. 174; H. Polak, Dzieje Bełku, Czerwionka-Leszczyny 2002, s. 126-127.