Bojarski Ludwik

Z e-ncyklopedia

Bojarski Ludwik (1730-1792), Kanonik Zakonu Stróżów Grobu Jerozolimskiego

Urodził się w marcu 1730 roku w Galicji (diecezja przemyska). Na kapłana został wyświęcony 22 września 1753 przez bpa Marcina Ostrowskiego, sufragana płockiego w Krakowie. Kanonik Zakonu Stróżów Grobu Jerozolimskiego (z podwójnym czerwonym krzyżem) w Miechowie. Proboszcz zakonny w parafii św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym w latach 1772-1792, chociaż obowiązki duszpasterskie wykonywał tu wcześniej.

Gdy 22 lipca 1782 pożar strawił kościół, dzieło odbudowy doprowadził do końca i w 1785 roku wzniósł nowy kościół. Nie tylko z gorliwością odbudował kościół chorzowski, ale także uruchomił pierwszą w tej okolicy kopalnię węgla kamiennego. Zasługą proboszcza jest odnalezienie na pobliskim wzgórzu złoża węgla o grubości 1,5 metra. Z inicjatywy tegoż księdza podjęto wydobycie i w 1787 roku powstała kopalnia „Księżna Jadwiga” („Fuerstin Hedwig”), która została nadaniem górniczym dla klasztoru bożogrobców, a w 1790 roku „Nowa Jadwiga” („Neue Hedwig”). Trzeba było je zamknąć z powodu słabej jakości węgla. Ksiądz Bojarski dbał o swoją parafię i wszystkich parafian, zorientowany w pruskich przepisach, ujętych w 1769 roku w specjalnie wydanym ordynku górniczym, podjął zabiegi w Wyższym Urzędzie Górniczym we Wrocławiu, sprawującym pieczę nad tą sferą gospodarki śląskiej, o przyznanie mu, jako właścicielowi gruntu, w którym tkwiły złoża, pola górniczego z prawem do jego eksploatacji. Gdy Wyższy Urząd wyraził zgodę, kupił najpierw wolne sołectwo w Dębie, a 12 sierpnia 1791 nabył je w Chorzowie z rąk Ferdynanda Frembdera, za 1133 talarów i 10 srebrnych groszy. Zmarł w Chorzowie w 1792 roku.

Bibliografia

N. Ruman, Duszpasterstwo parafialne w dekanacie bytomskim pod koniec XVIII wieku, Katowice 2010, pr. mgr, mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; R. Hanke, Bojarski Ludwik, [w:] Chorzowski słownik biograficzny, red. J. Modrzyński, Chorzów 1997, s. 26; J. Jaros, Życie gospodarcze do pierwszej wojny światowej, [w:] Chorzów. Zarys rozwoju miasta, red. J. Kantyka, Katowice 1997, s. 12; J. Kurek, M. Witkowski, Chorzów (Stary) 1257-1934, Chorzów 2007, s. 27-28; J. Drabina, Historia Chorzowa. Od średniowiecza do 1868 r., Chorzów 1998, s. 148.