Biliński Bolesław

Biliński Bolesław (1911-1993)

Urodził się 27 czerwca 1911 w Monasterzyskach (powiat Buczacz). Po maturze w gimnazjum w Tłumaczu w 1938 roku wstąpił do Seminarium Duchownego we Lwowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym UJK . Po napaści ZSRR na Polskę w październiku 1939 roku zamknięto najpierw Wydział Teologiczny potem Uniwersytet. Po konfiskacie Seminarium przez radzieckie władze z innymi klerykami usiłował studiować. Potem na polecenie arcybiskupa rozproszyli się do rodzinnych domów. W 1941 roku po wybuchu wojny Niemiec z ZSRR klerycy wrócili do Lwowa i kontynuowali mimo przeszkód dalsze studia. W warunkach okupacji otrzymał 23 maja 1943 święcenia diakonatu, a 6 czerwca t.r. święcenia kapłańskie w kaplicy Seminarium we Lwowie z rąk bpa Eugeniusza Baziaka.

Po święceniach był wikariuszem w Sokolnikach gdzie z wiernymi przeżył wojnę i okupację. Stąd 30 czerwca 1946 wyjechał z parafianami na zachód. Po przyjeździe na Śląsk w 1946 roku był przez UB zastraszany w sprawie wyborów. Od 13 maja 1946 przyjęto go do pracy w diecezji katowickiej bez konieczności inkardynacji. Tu został wikariuszem w parafii św. Marii Magdaleny w Bielszowicach, gdzie od 25 lutego 1947 pomagał w duszpasterstwie sąsiedniej parafii w Pawłowie. W Bielszowicach wsławił się aktywną pracą duszpasterską, był w niej m.in. moderatorem założonej przez niego 18 listopada 1946 Sodalicji młodzieży męskiej i żeńskiej oraz III Zakonu św. Franciszka. W 1946 roku przygotował młodzież do jej pielgrzymki stanowej do Piekar. W latach 1947-1949 przygotowywał młodzież Sodalicji do obchodów jej święta patronalnego Niepokalanego Poczęcia NMP; Triduum, przyjęcia nowych członków. W 1947 i 1948 roku z młodzieżą organizował przedstawienia teatralne. W 1947 roku wysłał grupę młodzieży na rekolekcje zamknięte do Kokoszyc. W okresie jego moderatorstwa Sodalicja liczyła 400 panien i 160 młodzieńców.

Biskup katowicki zwolnił go z dniem 31 sierpnia 1949 na własną prośbę z pracy w diecezji katowickiej. Przeniósłszy się do Administracji Opolskiej od 1 września 1949 był wikariuszem w parafii Wniebowzięcia NMP w Bytomiu, potem od 10 lipca 1954 do swojej śmierci 1 stycznia 1993 był proboszczem parafii w Komprachcicach. W diecezji opolskiej od 1961 roku był sędzią prosynodalnym i diecezjalnym referentem duszpasterstwa kobiet. W czasie obchodu kolędowego parafii zginął 1 stycznia 1993 w Komprachcicach pod kołami samochodu i spoczął na tamtejszym placu przykościelnym.

Bibliografia

J. Krętosz, Duchowieństwo Archidiecezji Lwowskiej na terenie Diecezji Katowickiej po 1945 r., SSHT 37, z. 2 (2004), s. 203-219.