Bł. Pier Giorgio Frassati
Bł. Pier Giorgio Frassati (1901-1925)
Urodził się 6 kwietnia 1901 w Turynie w rodzinie Alfredo Frassatiego – senatora, założyciela i redaktora naczelnego liberalnego dziennika „La Stampa”, agnostyka i Adelaide Ametis – malarki. Miał młodszą o rok siostrę Lucianę (od 1925 roku żonę polskiego dyplomaty, ostatniego przedwojennego posła RP w Wiedniu, Jana Gawrońskiego, zmarłą w 2007 roku). Jako dziecko uczęszczał do państwowego Gimnazjum im. Massimo D’Azeglio w Turynie, od 1913 roku – do Instytutu Społecznego prowadzonego przez ojców jezuitów. W czasach szkolnych należał do apostolstwa modlitwy i kółka różańcowego.
Już od młodości przejawiał zainteresowanie pomocą innym – troszczył się o ubogich, poświęcał czas cierpiącym. Podczas swej służby innym nie obawiał się zbliżenia do zaniedbanych i cierpiących ludzi, bez względu na ich choroby. W spełnianych dziełach miłosierdzia widział ucieleśnienie swojej wiary. W wieku siedemnastu lat przystąpił do Konferencji św. Wincentego à Paulo, angażując się na rzecz praktycznej pomocy ludziom potrzebującym w najbiedniejszych dzielnicach rodzinnego miasta.
W 1918 roku rozpoczął studia na wydziale inżynierii górniczej Politechniki Królewskiej w Turynie, by „wśród górników lepiej służyć Chrystusowi”. W 1922 roku, z myślą o apostolstwie wśród górników, został tercjarzem Zakonu Dominikańskiego, przybierając imię Girolamo – na cześć piętnastowiecznego florenckiego kaznodziei i reformatora społecznego Savonaroli. Zaangażowany w działalność Akcji Katolickiej, był członkiem FUCI (Federacji Katolickich Studentów Włoskich), Gioventù Cattolica (Młodzieży Katolickiej, wywodzącej się głównie ze środowisk robotniczych i wiejskich), wstąpił też do powstającej włoskiej Partii Ludowej.
W 1920 roku, gdy jego ojciec został mianowany ambasadorem w Berlinie, a rodzina Frassatich przeniosła się na pewien czas do Niemiec, Pier Giorgio odwiedzał Niemcy. We Fryburgu Bryzgowijskim poznał przyszłych teologów, braci Hugo i Karla Rahnerów, a także ks. Carla Sonnenscheina, berlińskiego opiekuna ruchu studenckiego, nazywanego „św. Franciszkiem Berlina”. Inspirowany jego postawą, starał się o rozeznanie problemów studenckiego i robotniczego środowiska katolickiego w Niemczech.
Był pasjonatem gór, które traktował jako wytchnienie od pracy i nauki oraz okazję do odczuwania jedności ze Stwórcą. Umiał jednak zrezygnować z wyprawy, gdy kolidowałaby ona z mszą św. niedzielną. Do górskich wycieczek zachęcał innych, by kierując się nieustannie „ku górze”, wzmacniali nie tylko swoje mięśnie, ale i ducha. W maju 1924 roku na równinie Pian Della Mussa, wraz ze swoim przyjacielem, Marco Beltramo, założył Towarzystwo Ciemnych Typów, chcąc na zakończenie swoich studiów, u progu dorosłego i samodzielnego życia, złączyć najbliższych sobie przyjaciół w grupie opartej na trwałym fundamencie modlitwy.
Jego duchowość kształtowały: codzienne przystępowanie do komunii św., nieustanna – także nocna – adoracja Najświętszego Sakramentu, słowo Boże (szczególnie listy św. Pawła Apostoła i zawarte w Ewangelii św. Mateusza Kazanie na Górze) oraz dzieła św. Augustyna, św. Tomasza z Akwinu i św. Katarzyny ze Sieny. Cenił również nauczanie papieży, w tym encyklikę Rerum novarum Leona XIII. Szczególną czcią darzył Matkę Bożą. Często odmawiał Różaniec, który nosząc ze sobą, nazywał swoim „testamentem”. Pieszo, przez góry, pielgrzymował do Maryjnego sanktuarium w Oropie w Alpach Bieleńskich. W czasie przygotowań do ostatniego egzaminu na Politechnice, prawdopodobnie podczas swej pracy wśród cierpiących, zaraził się poliomyelitis – chorobą Heinego-Medina, która postępowała w szybkim tempie, niemal do końca niezauważona przez jego bliskich. Frassati umierał sześć dni w samotności ponieważ przyjaciele wyjechali, a rodzina zajęta była chorobą i odchodzeniem babci. Zmarł 4 lipca 1925, w wieku 24 lat. Żegnany był tłumnie w rodzinnym Turynie. Chcąc oddać mu hołd, na jego pogrzeb przybyli także ci mieszkańcy miasta, którzy nie znali go osobiście, a słyszeli o jego wierze, miłosierdziu i działalności dobroczynnej.
W latach trzydziestych XX wieku rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny. 20 maja 1990 został ogłoszony błogosławionym przez papieża Jana Pawła II. W swej homilii podczas beatyfikacji papież pokazał Pier Giorgia jako przykład szczęśliwego życia w Duchu Chrystusa – człowieka Ośmiu Błogosławieństw, który darzył braci miłością i pokojem. W 2008 roku Pier Giorgio Frassati był jednym z patronów XXIII Światowych Dni Młodzieży w Sydney.
W 1922 roku Piotr Jerzy Frassati odwiedził Polskę; był w Gdańsku i Katowicach. 19 maja 2023 na terenie Muzeum Śląskiego w Katowicach odsłonięto jego popiersie autorstwa artysty z Tychów Tomasza Wenklara.
Od 2019 roku w Międzybrodziu Bialskim w Beskidzie Małym Instytut Gość Media organizuje Górski Bieg Frassatiego. Jest to górski półmaraton dla biegaczy amatorów i wyczynowców w biegach górskich.
- Wspomnienie liturgiczne przypada 4 lipca.
- Parafie bł. Piotra Jerzego Frassati w Polsce: Lublin (erygowana 4.07.1998), Lubliniec (parafia wojskowa; diecezja gliwicka).
Bibliografia
L. Frassati, Pier Giorgio Frassati – człowiek ośmiu błogosławieństw, Kraków 2011; P. Zaborowski, D. Indeka, K. Nowrot, Frassati. Student, alpinista, święty – Modlitewnik, Rybnik 2014; M. Pietras, Będą budzić wiarę, "Tygodnik Rybnicki" 2014, nr 7; Gość Niedzielny, 28 maja 2023, nr 21/1623, Archidiecezja katowicka, s. IV
|
|