Św. Paweł Apostoł

Z e-ncyklopedia

Św. Paweł Apostoł (ok. 8-67)

Nawrócenie św. Pawła, mal. Caravaggio
św. Paweł Apostoł, mal. Ugolino di Nerio

Urodził się w Tarsie, ok. 8 roku po narodzeniu Chrystusa. Jego rodzina chlubiła się pochodzeniem z rodu Beniamina, z którego to pokolenia wywodził się pierwszy król Izraela. Właśnie dlatego dano Apostołowi imię Saul (polskie Szaweł). Po ukończeniu szkół miejscowych w wieku ok. 20 lat, Szaweł udał się do Palestyny, aby w Jerozolimie pogłębiać swoją wiedzę skrypturystyczną i rabinistyczną u Gamaliela.

Chrześcijan uważał za odstępców od wiary mojżeszowej oraz za zdrajców swego narodu. Asystował przy kamienowaniu Szczepana, ponieważ w wieku poniżej 30 lat nie mógł bezpośrednio dokonywać egzekucji na skazanych. Podczas drogi do Damaszku z listami polecającymi do gmin żydowskich, aby pomogły mu wykrywać chrześcijan, nastąpiło jego nawrócenie. Ukazał mu się Chrystus przekazując mu, że to właśnie On był oczekiwanym Zbawicielem i Mesjaszem. Gdy zakończyło się widzenie, Szaweł podążył do Damaszku, aby tam zostać uzdrowionym ze ślepoty, która spadła na niego podczas widzenia. Tam uzdrowił go Ananiasz.

Z Listu św. Pawła Apostoła do Galatów dowiadujemy się, że Apostoł udał się na pustkowie, gdzie przez trzy lata Chrystus bezpośrednio wtajemniczał Go w swoją naukę (Ga 1,17-18). Następnie udał się do Jerozolimy, aby spotkać się z Apostołami. Dopiero po interwencji św. Barnaby Apostołowie przychylnie nastawili się do Szawła. W obliczu niebezpieczeństwa śmierci ze strony Żydów, Apostoł udał się do rodzinnego Tarsu, a później wraz z Barnabą wyruszył do Antiochii. Apostołowie znieśli tam z nawróconych chrześcijan obowiązek przestrzegania Prawa Mojżeszowego. Stało się to przyczyną konfliktu, którego skutkiem było ponowne spotkanie z Apostołami w Jerozolimie gdzie ostatecznie zniesiono wymóg przestrzegania Prawa w stosunku do nawróconych chrześcijan. Po tym wydarzeniu Apostoł zaczął swoje wielkie podróże. Założył gminy chrześcijańskie m.in. w Azji Mniejszej, Syrii, Macedonii, Grecji i Italii. Odbył trzy wielkie podróże misyjne.

Aresztowany w Jerozolimie w roku 60, przebywał w więzieniu w Cezarei Palestyńskiej ok. 2 lat. Przewieziony następnie do Rzymu, spędził tam pewien czas w areszcie domowym. Został wypuszczony na wolność z powodu braku dowodów i nie stawienia się w Rzymie oskarżycieli.

Paweł poniósł śmierć męczeńską w roku 67. Nie jest jednak dokładnie znany dzień jego śmierci. Miejsce jednak przechowała tradycja: Aąuae Sahinae za Bramą Ostyjską. Jako obywatel rzymski zginął poprzez ścięcie. Ciało Apostoła złożono najpierw w posiadłości św. Lucyny przy drodze ostyjskiej. Ok. roku 284 przeniesiono je do katakumb św. Sebastiana przy drodze apijskiej. Cesarz Konstantyn Wielki po roku 330 na grobie (miejscu męczeństwa) wystawił bazylikę pod jego wezwaniem.

O popularności św. Pawła świadczy bogata literatura apokryficzna, jak np.: Nauczanie Pawła (charakter gnostyczny), Dzieje Pawła, Apokalipsa św. Pawła.

Od roku 258 uroczystość Apostoła Pawła obchodzi się jednocześnie z uroczystością św. Piotra Apostoła, 29 czerwca. Ku czci św. Pawła powstało kilka rodzin zakonnych. Św. Antoni Zacaria (+ 1539) założył Zakon Kleryków Regularnych św. Pawła, zwanych pospolicie bamabitami. Błogosławiony Jakub Alberione (+1971) pozostawił aż pięć zgromadzeń zakonnych pod wezwaniem lub imieniem św. Pawła.

  • Atrybutami św. Pawła są: miecz, zwój pisma i czerwony płaszcz.
  • W liturgii św. Pawła wspomina się razem ze św. Piotrem dnia 29 czerwca.

Bibliografia

Pismo Święte Nowego Testamentu: Dzieje Apostolskie i List do Galatów.